مصاحبه

گفتگو با محمدرضا صفدری

برای آغاز و به رسم معمول، کمی از خودتان بگویید.

من شاید در ایران یکی از بدشانس‌ترین نویسنده‌ها هستم! اولین داستانم در سال ۵۴ چاپ شد. بعد از این، زنده‌یاد احمد شاملو سه داستان از من چاپ کرد، که برایم باورکردنی نبود، زیرا اصلاً امیدی نداشتم که این آثار را داستان بدانند و داشتم می‌رفتم سراغ نمایشنامه‌نویسی. در سال ۶۰ «سیاسنبو» در نشر نوپای «سپیده» آماده چاپ بود که کاغذهایش در چاپخانه خمیر شد. در سال ۶۳ یا ۶۴ قرار بود در انتشارات «اسفار» به مدیریت محمدعلی سپانلو، چاپ شود که به عللی چاپ نشد. سرانجام در سال ۶۸ در نشر «شیوا» چاپ شد و بعد از آن هم تا چهارده سال اجازه چاپ نداشت؛ ...

گفتگو با امیرحسن چهل‌تن

ضمن تبریک برای انتشار چند کتاب شما به زبان آلمانی، به نظر می‌رسد که فعالیت ادبی شما بیشتر رو به خارج دارد تا به داخل ایران.

چهلتن: بله، این وضعیت را متأسفانه شرایط به من تحمیل کرده است.

چرا متأسفانه؟

چون کارهای من ریشه در آب و خاک ایران دارند و من مایلم آنها اول در ایران به دست هموطنانم برسند.

اما نشر در خارج را انتخاب کرده‌اید؟

انتخابی در کار نبوده. من چهل و دو سال است در ایران با معضل بزرگی به نام سانسور مواجهم که یک بدشانسی است و از سوی دیگر آثارم از شانزده سال گذشته به این سو مورد توجه ناشران خارجی قرار گرفته که این یک خوش‌شانسی‌ست. از چهارده سال گذشته م ...

گفتگو با جویس کارول اوتس

در مقدمه کتاب گفتید که این داستان پیش از این با عناوین مختلف و به عنوان داستان کوتاه در مجلات مختلف چاپ شده بود. حالا چه شد که خواستید این داستان را در قالب رمان بنویسید؟

مدت‌های زیادی درباره زندگی دختری فکر می‌کردم که دارای خانواده افراطی و دارای تعصبات قومی است و به خاطر همین با مشکلات بسیاری روبروست. او مثل آنها نیست ولی دوست دارد با آنها زندگی کند. یک عالمه صحنه و اپیزود و یادداشت درباره این زندگی جمع کرده بودم و از سال‌ها پیش همیشه می‌دانستم که داستان ویولت چگونه داستانی خواهد بود.

بسیاری از رمان‌های شما داستان برخورد و کشمکش‌های خانوادگی را روایت می‌کند. در ر ...