مصاحبه

گفتگو با سر آرتور کانن دویل

این که همه نویسندگان همدیگر را قبول داشته و با هم موافق باشند طبیعی نیست. آن‌ها هیچ‌وقت موافق هم نیستند. ممکن است یک نویسنده گاهی وانمود کند کتاب نویسنده دیگری را دوست دارد اما همه این‌ها فریب دادن دیگران است. قلباً به چنین چیزی اعتقاد ندارد. او می‌داند که خودش بهتر می‌توانست از پس کار بربیاید.

اوه، شما کاملاً در اشتباهید. کاملاً. اگر مجبور بودم منتقدانم را انتخاب کنم، یا همکارانم را انتخاب می‌کردم یا پسرمدرسه‌ای‌ها را.

من هم دقیقاً همین را گفتم. شما بقیه نویسندگان را هم ردیف پسرمدرسه‌ای‌ها می‌دانید. این بدتر از آن است که …

گوش کنید. یک نویسنده همکار می‌داند من ...

گفتگو با ویرجینیا وولف

کمبات: ویرجینیا سپاسگزاریم از اینکه این مصاحبه را پذیرفتید، همچنین بسیار خوشحال هستیم که آنچه در دل دارید...

ویرجینیا وولف: فکر می‌کنم تمرینش خیلی گران تمام نمی‌شود (می‌خندد).

کمبات: پایه و اساس مقاله‌ی اتاقی برای خود، کنفرانسی بود که شما در آن شرکت کردید. کنفرانسی با موضوع بسیار گسترده‌ی «زنان و رمان»؛ ولی شما از کنار این موضوع وسیع عبور می‌کنید.

ویرجینیا وولف: بله دقیقاً؛ ولی من کسی نیستم که چیزی را رها کنم، من سعی می‌کنم پاسخی پیدا کنم. بهتر بود سراغ مدح و تحسین ادبیات ساکسون‌ها می‌رفتم؟ یا مثلاً یک سخنرانی استادانه در باب جایگاه جنس زن در رمان ارائه می‌کردم؟ ...

گفتگوی وی. اس. ناپیل و گراهام گرین

گراهام گرین به مدت دو سال در فرانسه زندگی می‌کرد، جایی که قوانین مالیاتی با سختگیری کمتری برای نویسنده اعمال می‌شود، کشوری آزاد که مسافرت در آن آسان است و سفر برای آقای گرین شصت‌وسه‌ساله که هنوز، همان‌طور که خودش می‌گفت، دوست دارد احساس کند همچنان در مرز زندگی می‌کند، بااهمیت است.
گرین همواره نویسنده‌ای سیاسی بوده؛ نویسنده‌ای که به جنبشی بزرگ‌تر از رویدادهای اتفاقی علاقه‌مند است. پیش از جنگ، مرزها، مرزهایی سیاسی بودند، حالا این خطوط تشویش و اضطراب هستند که همه‌جا گسترش یافته‌اند. زمانی که من آقای گرین را ملاقات کردم، او برای مسافرتی چندروزه عازم سیرالئون بود و برای دیداری ...