مصاحبه

گفتگو با محمود دولت آبادی

کدام عوامل عینی و ذهنی، شما را به سمتِ هنر به ‌طور عام و ادبیات به‌طور خاص کشاند؟

من از ابتدا ذهنم مجذوبِ زبان بود. به خصوص زبان داستان، یا قصه و افسانه، یا حتا منظومه‌های محلی که به‌ هر حال قصه‌‌ها را روایت می‌کردند. این گرایش به مقوله‌ی زبان و روایت البته هیچ ‌گاه ناگهانی نبود، بلکه ‌از دوران کودکی آغاز شده بود و رشد کرد. از این ‌رو می‌توانم بگویم من انگار درهنر و ادبیات متولد شده‌‌ام. یادم می‌آید سعی می‌کردم با ذهن کودکانه‌‌ام شعر بسازم واین اشعار ابتدایی را گاه مدت‌‌ها با خودم زمزمه می‌کردم و می‌خواندم. الان ‌که به ‌آن زمان‌ها برمی‌گردم، گاه ‌فکر می‌کنم گرایشم به اد ...

گفتگو با علی میرمیرانی

بالاخره نقاب زورو رسماً افتاد؛ نقابی که می‌دانم حفظ کردنش خیلی برای‌تان مهم بود. ناراحتید؟

اصلاً خوشحال نیستم چون حدود دو دهه تلاش کردم که از آن صیانت کنم. شوربختانه فضای مجازی تمام تلاش‌های من را نابود کرد. من خبرهای خودم را در فضای مجازی پیگری نمی‌کنم. روزی دوستی گفت: این‌قدر که زور می‌زنی ابراهیم رها را حفظ کنی، به فضای مجازی سَری بزن و ابراهیم رها را سرچ کن، ببین چه اتفاقی می‌افتد. رفتم و در گوگل «ابراهیم رها» را سرچ کردم. دیدم همان اول اسم علی میرمیرانی و عکسش می‌آید. دیدم در این گوری که سرش گریه می‌کنم، مرده‌ای نیست.

ابراهیم رها تیراژ کتاب‌هایش بیشتر از کتاب‌ها ...

گفتگو با آنا گاوالدا

چه زمان‌های خاصی را به نوشتن اختصاص می‌دهید؟ چه وسیله‌ای را برای نوشتن ترجیح می‌دهید؟

وقتی‌که بچه‌هایم هنوز کوچک بودند و بیرون کار می‌کردم، شب‌ها یا هنگام خواب نیمروز می‌نوشتم؛ بنابراین، هیچ‌وقت آن‌قدر فرصت نداشتم که از مواجه‌شدن با صفحه سفید وحشت کنم. اداواطوار بلد نبودم، می‌دانستم که وقت زیادی ندارم؛ بنابراین، می‌نشستم و داستان‌هایی که در سرم می‌گذشت، در باقی روز می‌نوشتم؛ اما این روزها وقت بیشتری دارم و صبح‌ها هنگامی‌که بچه‌ها مدرسه هستند، می‌نویسم. قابل‌مقایسه نیست؛ صبح‌ها خیلی بهتر کار می‌کنم. مغز «تازه» است، روح استراحت کرده، کلمات به‌آسانی در دسترس هستند. شب‌ها ن ...