مصاحبه

گفت‌وگوی لیلی گلستان با احمد محمود

با خواندن کتاب همسایه‌ها احمد محمود را شناختم. نثر محکم و روان، تبحر در آفرینش فضا و شخصیت‌های داستان، فارسی راحت و بی‌پیرایه و درستش، مرا جزو خواننده‌های همیشگی کتاب‌هایش کرد. با خواندن مدار صفر درجه مایل شدم تا دربارۀ قصه‌های خودش، قصه‌های دیگران، و در کل دربارۀ ادبیات و وضع ادبی مملکتمان با او گفت‌وگو کنم.

آقای محمود، بالاخره بعد از سه ماه تردید و تأمل، به من اجازه دادید که با شما گفت‌وگو کنم. فکر می‌کنم اگر بدون هیچ ترتیب خاصی و بدون هیچ قید و شرطی با هم حرف بزنیم، گفت‌وگویمان راحت‌تر انجام گیرد. دلم می‌خواهد این گفت‌وگو بیش و پیش از این‌که فنی باشد، حسّی باشد. چون ...

گفت‌وگو با احمد اکبرپور درباره ادبیات کودک و نوجوان و جریان ادبی امروز ایران

در ابتدا به عنوان نخستین پرسش می‌خواهم بپرسم اصولاً آیا ژانری در ادبیات داستانی جهان با عنوان ادبیات کودک وجود دارد؟

بله. مهم‌ترین دلیلش هم ذخیره واژگانی کودک است. چون کودک هنوز واژه‌های انتزاعی را درک نمی‌کند و بسیاری از ضرب‌المثل‌ها و اصطلاحات را متوجه نمی‌شود.

ادبیات نوجوان چطور؟

تفاوت ادبیات نوجوان با بزرگ‌سال کمتر است؛ اما باز هم به دلیل شرایط روحی روانی نوجوان‌ها (که به‌نوعی وحشتناک‌ترین دوره‌ی عمرشان را ازلحاظ تغییرات فیزیولوژیکی و ذهنی طی می‌کنند)؛ ادبیات نوجوان با بزرگ‌سال تفاوت‌هایی دارد. اتفاقاً این تفاوت‌ها یک ابزار مناسب برای نویسنده است که بتواند تخ ...

مصاحبه‌ی نغمه کرم‌نژاد با ابوتراب خسروی

آقای خسروی لطفا در مورد آشنایی با مرحوم کورش اسدی و آن حلقه‌ی داستانی که شکل گرفت با مرحوم هوشنگ گلشیری و جلسات پنجشنبه اگر ممکن‌ست مختصری توضیح دهید.

ببینید واقعیت این است که من از سال ۴۷- ۴۸ با مرحوم گلشیری در اصفهان آشنا شدم. و ایشان مشوق من بود. البته من آن زمان ۱۴ یا ۱۵ ساله بودم. فی‌الواقع گمش کردم تا سال ۶۶ - ۶۷ در تهران. من به دلیل اینکه ساکن شیراز بودم این شانس و اقبال را نداشتم که از حضورشان استفاده‌ی مستمر ببرم. منتها دوستانی داشتم مثل مرحوم کورش اسدی و سناپور. اینها آدم‌هایی بودند که جزو حواریون اصلی گلشیری بودند و ما هر از چند ماه یا یک سالی که داستانی می‌ب ...