مصاحبه

گفت‌وگو با امیرحسین خورشیدفر

گفت‌وگو را با قصه‌های کوتاهتان در «شرط‌بندی روی اسب مسابقه» شروع کنیم که بعد از «زندگی مطابق خواسته تو پیش می‌رود»، تجربه متفاوتی است. به‌گونه‌ای که میزان عاطفه و احساسی که در داستان‌های «شرط‌بندی روی اسب مسابقه» به‌کاررفته بسیار کم و ناچیز است. فکر نمی‌کنید جای خالی آن برای مخاطب احساس شود؟ حتی شوخی‌ها در کمال خونسردی و کاملا جدی بیان می‌شوند.

اینطور که می‌فرمایید، عاطفه و احساس می‌شود مثل چاشنی و ادویه که نویسنده از روی ذائقه به قصه اضافه می‌کند، اما رابطه آنها شکل دیگری دارد و بطنی‌تر است. مساله انسجام و یکدستی است. اگر لحن یک جا خونسرد می‌بود و بعد ناگهان ازخودبی‌خو ...

گفت‌وگو با جمعی از نویسندگان

رسیدن به نگاه‌های نو
گیتی صفر زاده که تجربه سردبیری نشریه ماهنامه گل‌آقا را در کارنامه دارد و نویسنده آثاری چون «چگونه ترنج دانشمند شد»، «نام‌های کوچه‌ی پاریس» و «یک روز بلند طولانی» است، می‌گوید:

دلم می‌خواهد پاسخ هر دو پرسش را یک کاسه کنم و در دل هم جواب بدهم. آن‌وقت می‌توانم با ظرافت تمام بگویم که هم دلم نمی‌خواهد ادبیات را مردانه-زنانه کنم و هم بسیار علاقه‌مندم که درباره نگاه زنانه و نگاه مردانه بنویسم.
برای شروع این را می‌گویم که نگاهم به ادبیات داستانی مرتبط با این پرسش‌ها از دهه ۷۰ به بعد است، اول به این خاطر که به نظرم دهه ۶۰ شرایط وقوع انقلاب و تحمیل جنگ، خو ...

گفت‌وگو با اکبر اکسیر

نوشتن طنز در تاریخ ادبیات ما با اشکال گوناگون ریشه در مناسبات سیاسی دارد یعنی اینکه ظاهراً برای بازگو کردن مشکلات برآمده از حوزه سیاست بهترین زبان، زبان طنز است اما شما علاوه بر مناسبات سیاسی، مناسبات اجتماعی را هم با زبان طنز مطرح می‌کنید و گویی این زبان زبانی ازلی و ابدی است. طنز از نظر شما چه تعریفی دارد و چرا تا این اندازه درباره‌اش تعصب دارید؟

وظیفه ازلی و ابدی طنز به مفهوم مطلق افشای ریاکاری، دروغ و نکبت است و طنزپردازان بدون آنکه ما بدانیم کارمندان بی‌مزد و مواجب اداره آگاهی و سازمان مبارزه با مفاسد اجتماعی‌اند. زبان طنز زبان دوم جامعه است، زبانی که پشت لبان اعتر ...