فرهام های فروپاشیده

ادبیات

کتاب حاضر دومين اثر آلن وايس است که به فارسي برگردانده شده است. رويکرد وايس در اثر حاضر ضمن تأثيرپذيري از روش کلود، لوي - اشتروس نزديکي‌هاي نظري - هذياني بسيار با کار دلوز در پروژه انتقادي و باليني‌اش دارد و به نظر مي‌رسد پروژه دلوز را به‌سوي مرزهاي جديدي پيش مي‌برد. هرچند خاستگاه چنين رويکردي در نيروشناسي و عارضه شناسي تکنيک‌هاي آفرينشگر يک دوران را بايد در انگاره نيچه‌اي «پزشک فرهنگ» جست، اما اولين بار اين ژيل دلوز بود که در ۱۹۸۸ در صحبت از پروژه انتقادي و باليني‌اش از هر دوسويه مذکور (امر انتقادي در معناي ادبي کلمه و امر باليني در معناي پزشکي کلمه به شيوه‌اي نقشه نگارانه و شيزوکاوانه (نه روانکاوانه) سخن گفت و نسبت ميان آن دو را در فرآيندهاي آفرينشگرانه ادبي، فلسفي، و هنري (در نسبت ميان نظرگاه مؤلف در اثر آفريده‌شده‌اش و قواي تنانه و احوالات رواني‌اش) بررسي کرد.