گالدوس مهمترین چهرهی ادبی اسپانیا در سدهی نوزدهم و بزرگترین رماننویس این کشور پس از سروانتس به شمار میآید. در میان اسپانیاییان همان منزلتی را دارد که بالزاک در فرانسه و دیکنز در انگلستان و داستایوسکی در روسیه، اما فقط در نیمهی دوم سدهی بیستم بود که جایگاه شایستهی خود را در مقام نمایندهی رئالیسم اسپانیایی یافت و شاهکارهایی سینمایی که بونوئل از دو اثر او نازارین و تریستانا ساخت در این امر نقش موثر داشت. نازارین در زبان اسپانیایی یعنی «ناصرهای» و میدانیم که مسیح اهل ناصره بود. گالدوس با این نامگذاری وجهی از منش قهرمان اصلی داستان را میرساند، شخصیتی که از وجهی دیگر یادآور چهرهی فراموش نشدنی دیگری است که هموطن او سروانتس آفرید: دن کیشوت.
موضوع(ها):
داستانهای اسپانیایی - قرن 20م.
ارسال دیدگاه