در سالهای پایانی قرن هجده، یک اشرافزادهی جوان، در نتیجهی یک دوئل، به مدت ۴۲ روز در خانهاش در تورین محبوس میشود. در این مدت، هم برای اینکه حوصلهاش سر رفته است و هم از سر شوخی با اتفاقی که افتاده، تصمیم میگیرد سفرنامهای بنویسد دربارهی اتاقش. پاسکال روزی گفته بود که تمامی مشکلات ابنای بشر به این خاطر است که نمیتوانند بهتنهایی در اتاقشان بنشینند و شاد باشند؛ سفر به دور اتاقم نتیجهی یک حبس اجباری در اتاق است که نویسندهی آن سعی کرده شاد باشد، و نتیجهی کار درخشان از کار درآمده.
ارسال دیدگاه