در این مجموعه بیست و یک داستان کوتاه از «ریموند کارور» (۱۹۳۸ - ۱۹۸۸) نویسنده آمریکایی به طبع رسیده است. «کارور و گروه نویسندگان مینیمالیست و کسانی که سبک آنها را رئالیسم عریان مینامند، راوی ویرانی و خلأ انسان درهمشکسته امروز هستند. کارور نویسنده سیاسی نیست، داستانهایش در فضایی میگذرد که آدمهایش با مفاهیمی مثل دولت و سیاست سر و کار ندارند. واژگانی محدود دارند. دنیای آنها از در جلو و ایوان شروع میشود. تلویزیون عنصر اصلی زندگی آدمهاست و بعد یخچال و الکل، اغلب قهرمانهای کارور، بدبختهایی هستند که دورهای از الکی خوشی را با الکل سرکردهاند و بعد آن را کنار گذاشتهاند. شاید تنها داستانی که در آن به سیاست اشاره میکند و مستقیم به سیاست کشورش خرده میگیرد داستان «مردم آزارها» باشد. کارور گویی در این داستان نسبت به وقایع اطراف خودش و جهان واکنش نشان داده و اشاراتی به تروریسم و خاورمیانه و بمبارانهای امریکا دارد. باقی داستانهای کارور، روایت ساده زندگی است. روایتی بیزمان در عین حال کد دار...».
موضوع(ها):
داستانهای کوتاه آمریکایی - قرن ۲۰م.
ارسال دیدگاه