دوازده سال بردگی

نورثاپ در روز دهم ماه ژوئیه سال 1807 میلادی، در شهر «مینروا»، در کوه‌های «ادیراندک»، به دنیا آمد. پدرش که پیشتر برده بود، خانواده را به شهر مجاور «واشنگتن کانتی» منتقل کرد، و در نهایت در دهکده‌ی: «فورت ادوارد»، واقع در «هادسن ریور»، در چهل مایلی شمال «آلبانی» مستقر شد. نورثاپ، در اواخر دهه‌ی 1820 میلادی، با «آن همپتن» ازدواج کرد. این زوج در خانه‌ای سده‌ی هجدهمی، در «فورت ادوارد» - که اکنون یک موزه است - زندگی می‌کردند. نورثاپ در مزرعه پدرش کار می‌کرد، و زمانی که کانال «شامپلین»، بین «فورت ادوارد» و رود «شامپلین»، در حال تعمیر بود، در آنجا مشغول کار شد. او همان زمان برای انتقال کلک‌های چوبی بزرگ، از رود «شامپلین»، تا «تروآ» چند قرارداد بست. زمانی که «آن»، همسر نورثاپ، در یکی از هتل‌های بزرگ «ساراتوگا اسپرینگز»، در « نیویورک» کار پیدا کرد، خانواده به «نیویورک» نقل‌مکان کرد. نورثاپ، در آنجا به‌عنوان موزیسین مشغول کار شد. در سال 1841 میلادی، دو مرد سفیدپوست، با یک پیشنهاد کاری خوب، نورثاپ را راضی کردند، همراه آن‌ها به «واشنگتن دی. سی.» برود، اما در آنجا او را ربودند، و به «نیواورلینز» بردند، جایی که نورثاپ به‌عنوان برده فروخته شد. نورثاپ دوازده سال بعد را، در یک مزرعه‌ی پنبه، در «لوئیزیانا» بردگی کرد، تا اینکه بالاخره دوستانش، در «ساراتوگا» باعث آزادی او شدند. نورثاپ، در سال 1853 میلادی، خاطرات خود را از آن دوران پرعذاب، در قالب کتاب منتشر کرد، و کتاب او مورد حمایت طرفداران الغای بردگی، قرار گرفت. نورثاپ، سپس با فعالان «جنبش آزادسازی بردگان» همراه شد، و به برده‌های فراری کمک کرد، تا در شمال شرقی آمریکا، و کانادا، آزادانه زندگی کنند، اما او در حدود سال 1863 میلادی، در اوج جنگ داخلی، از انظار عمومی خارج شد، و دیگر کسی چیزی از ایشان نشنید. حتی در پایان فیلم «12 سال بردگی»، نوشته شده: «سالومن نورثاپ احتمالاً بین سال‌های 1863 تا 1875 میلادی، از دنیا رفت. تاریخ دقیق، محل و نحوه‌ی مرگ او مشخص نیست.». درمورد اینکه چه اتفاقی ممکن است برای نورثاپ افتاده باشد، نظریه‌های مختلفی هست. یک سناریو این است، که او وقتی برای ارتش ایالات شمالی جاسوسی می‌کرد، به دام افتاد و کشته شد.
مردی که کمک کرد نورثاپ فرار کند، گفت: «به اعتقاد او نورثاپ بار دیگر به دام افتاد». این احتمال هم هست، که نورثاپ در دورانی که جنگ بر سر برده داری، آمریکا را از هم پاشیده بود، جایی که هیچ‌کس او را نمی‌شناخت، یا دلیلی نمی‌دید یک آمریکایی آفریقایی تبار را به شکلی شایسته دفن کند، مرده باشد. دیوید فیسک یکی دیگر از نویسندگان کتاب «سالومن نورثاپ: داستان کامل نویسنده دوازده سال بردگی»، می‌گوید: «شاید او سرگردان و آواره شده بود، و جایی که کسی او را نمی‌شناخت، مرده باشد و آنجا دفن شده باشد.». کلیفورد براون، استاد دانشگاه، و دیگر نویسنده‌ی این کتاب، هم می‌گوید: «هیچ مدرکی از او موجود نیست.». چوئیتل اجیوفور، در فیلم «دوازده سال بردگی»، نقش سالومون نورثاپ را بازی می‌کند. فیسک می‌گوید: نواده‌های نورثاپ نیز هیچ مدرکی ندارند، که نشان بدهد چه بر سر نورثاپ آمد، و او کجا دفن شده است. فیسک برای پیدا کردن محل دفن احتمالی نورثاب، راه‌های مختلف را پی گرفت. او قبرستان‌های اجتماعات بیرون «ساراتوگا»، همین‌طور دیگر جاهایی که همسر، و بچه‌های نورثاپ، بعداً در آنجا زندگی کردند، بررسی کرد، اما در نهایت دست‌خالی برگشت. هیچ مدرکی مبنی بر علت مرگ نورثاپ، وجود ندارد. فیسک می‌گوید: تا اواخر سال‌های 1880 میلادی صدور گواهی‌های فوت در نیویورک حالت سیستماتیک نداشت. سلیگمن، متصدی موزه‌ای در کالج اسکیدمور است، جایی که هر سال در ماه ژوئیه یکروز به سالومون نورثاپ اختصاص دارد. برای سلیگمن، معمای مرگ، و محل دفن نورثاپ، بخشی از جاذبه‌ی کاری یک مورخ است. او می‌گوید: «این چیزی است که به مورخان انگیزه می‌دهد، کار خود را پی بگیرند. این پازلی است که هنوز حل نشده است.» اقتباس از آسوشیتدپرس، ترجمه: علی افتخاری.

موضوع(ها):
بردگان - ایالات متحده - سرگذشتنامه
بردگی و برده‌داری - ایالات متحده - لوئیزیانا - تاریخ -‏‫ قرن ۱۹م.‬
سیاهان ایالات متحده - سرگذشتنامه
زندگی در کشتزار - ایالات متحده - لوئیزیانا - تاریخ -‏‫ قرن ۱۹م.

سالومون نورثاپ