«جيمز وود» در اين كتاب خاطره و نقد ادبي را به نحوي شگرف به هم آميخته و به كمك آن ارتباط ميان داستان و زندگي واقعي را نشان داده است. وي استدلال ميكند كه در ميان همه هنرها ادبيات داستاني داراي توانايي منحصربهفردي براي توصيف شيوه زندگي انسان است و ميتواند نهاد زندگي را از مرگ و فراموشي تاريخي نجات دهد. همچنين وود در اين كتاب داستان «در بستر تبعيد و بيخانماني» را از زواياي مختلف مورد بحث قرار ميدهد.
ارسال دیدگاه