هوس زیر درخت نارون یکی از برترین نمایشنامههای یوجین اونیل، نمایشنامهنویس برجستهی آمریکایی برندهی نوبل ادبیات است که برای اولینبار در سال 1924 به چاپ رسید. یوجین گِلَدِستون اونیل در همهی مکاتب، سبکها و گونههای ادبی-نمایشی، طبعآزمایی کرده و با موفقیت و استقبال و تحسین منتقدان روبرو شده است. به طوری که اسکار کارگیل و ژوزف وودکراچ او را بزرگترین نمایشنامهنویس آمریکایی و یکی از چند نمایشنامهنویس بزرگ جهان، بهشمار آوردند و برخی نیز آثار او را با آثار سوفوکل و ویلیام شکسپیر مقایسه کردهاند و چند تن نیز چون اریک بنتلی بر آثار او خرده گرفتهاند. اما همگی به اهمیت و عظمت نمایشنامهی میمون پشمالو بهعنوان یکی از چند تراژدی نوگرای بزرگ در ادبیات نمایشی جهان، اذعان داشته و بیان عمیق و اسلوب استادانهی تصنیف این تراژدی را بسیار ستودهاند.
ماجرا از این قرار است که «افرائیم کابوت» در خانهی روستایی و در سایهی درخت نارون خود، در نیوانگلند در 1850، فاسد تیرهبختی است که مزرعهی خود را از همسر دوم خود که مرده، به ارث برده است. «ابن»، پسرش، از این همسر با نابرادریهای بزرگترش «سیمئون» و «پیتر» کار میکند. «ابن» که به مادر مهربان و پاکزادش شباهت دارد، به دلیل آن که افرائیم با او بدرفتاری کرده، از او نفرت دارد. دیگر پسران نیز از رفتن به کالیفرنیا برای یافتن طلا بازمیمانند؛ چرا که میخواهند مزرعه را تصاحب کنند. امّا وقتی افرائیم، همسر سومی برای خود برمیگزیند. سیمون و پیتر سهم خود را به ابن میفروشند و به کالیفرنیا میروند. همسر سوم افرائیم، «آبی پونام»، بیوهی جوان و آزمندی است که تنها هدفش تصاحب ثروت ابن است. از این رو ابن را میفریبد تا از او کودکی به دنیا بیاورد و این ثروت را صاحب شود. افرائیم از تولّد این پسر فرضی، شادمان است، امّا ابن وقتی درمییابد که این کودک جدید وارث ثروتش خواهد بود، عشق آبی را که اکنون بیریاست، رد میکند. زن کودک را... .
نمایشنامهی هوس زیر درخت نارون در ایران توسط هانیه مهرمطلق، بیتا دارابی ترجمه شده و نشر نغمهی زندگی در سال 1393 آن را چاپ کرده است.
فروغ فرهی
ارسال دیدگاه