«شطح» در اصطلاح صوفیه، کلام مجذوبانهای است که به سبب غلبهی وجد و جذبه از زبان عارف بیرون میآید و ظاهر آن غالبا خلاف ادب یا خلاف شریعت به نظر میآید و از آن جمله است عباراتی مانند «سبحانی ما اعظم شانی» که بایزید بسطامی گفته است و یا قول «انا الحق» که به «حلاج» منسوب است. صوفیه غالبا این سخنان را محتاج تاویل دانستهاند. کتاب حاضر حاوی شطحیاتی است از شماس ـ عارف پیر گمشدهای که در قرن هجدهم در کوهستانهای شمال خراسان میزیسته است.
موضوع(ها):
قطعههای ادبی - قرن 14
نثر فارسی - قرن 14
ارسال دیدگاه