«آلدوس لئونارد هاکسلی»، نویسنده و فیلسوف و شاعر بریتانیایی است. هاکسلی یکی از پیشآهنگان ادبیات مدرن در نیمه اول قرن بیستم محسوب میشود. او هفتبار برای دریافت جایزهی نوبل ادبیات نامزد شده بود. هاکسلی پس از نگاشتن چندین اثر، خود در شمار داستانسرایان و شرححالنویسان مشهور انگلیسی درآمد. همچنین او را بهخاطر احاطهی حیرتانگیزش بر اغلب علوم و فنون زمان خویش، بهترین مغز دوران خود نامیدهاند.
معروفترین رمان او دنیای قشنگ نو نوشتهی سال ۱۹۳۲ است. عنوان کتاب از قسمتی از نمایشنامهی «توفان» از ویلیام شکسپیر گرفته شدهاست. این رمان یک رمان علمیـتخیلیِ پادآرمانی است.
وقایع این رمان در قرن بیستوششم در لندن اتفاق میافتد. مهندسی ژنتیک به آفرینش انسانها با ویژگیهای از پیش تعیین شده منجر میشود. نظام اخلاقی جامعه با تشکیل حکومت جهانی و از میان بردن جنگ و فقر و نابودی کامل خانواده و تولید مثل به کلی پوست انداخته و دانش روانشناسی بهطرز حیرتانگیزی إعتلا یافته و تنها هدف انسان ایجاد سعادت و از میان بردن رنجهای غیرضروری است.
انسانها شاد و سالماند و زندگی مرفه و مجهزی دارند و صلح و دوستی همه جا را فراگرفته. نیازهای انسانها به سرعت برطرف و محرومیت و رنج تا کمترین سطح کاهش یافته اما همه اینها به قیمت قربانی کردن هنر، دانش و مذهب به دست آمده. فقر و جنگ به کلی ریشهکن شده و هر انسان با توجه به ویژگیهای ژنتیکی، آموزشهای مبتنی بر اصول روان شناختی و امکانات و داروهایی که دولت جهانی در اختیارش میگذارد، کاملاً احساس خوشبختی میکند. البته این دستاوردهای شگفتانگیز با نابودی عناصری به دست آمده که نقطهی محوری هویت بشر امروزین را تشکیل میدهند؛ خانواده، فرهنگ و فلسفه به کلی نابود شدهاند. تمام افراد بشر به یک زبان سخن میگویند. هنر به سطحی نازل و مبتذل سقوط کرده، علم به روانشناسی و مهندسی ژنتیک خلاصه شده، بر روند تولید دانش نظارت شدیدی صورت میگیرد و خواندن بسیاری از آثار کلاسیک و مقدس علمی، ادبی، فلسفی و مذهبی ممنوعاند. همگی انسانها با تکنیکهای ژنتیکی و آموزشی، لذتجویی و کاهش رنج را هدف خود قرار دادهاند. روابط جنسی بیهیچ محدودیتی تشویق میشود و کاهش روابط جنسی ضدارزش و یک رفتار ضداجتماعی شمرده میشود. افراد با مصرف داروی مخدری به نام سوماً همواره حس لذت را به خود بازمیگردانند. در این جهان زندهزایی (تولد از شکم مادر) و ایدهی داشتن پدر و مادر همانند اعتقاد به خدا و دین، نه تنها منسوخ شدهاست، بلکه زشت و شرمآور است.
این کتاب با ترجمهی «سعید حمیدیان» و «صالح حسینی» توسط انتشارات نیلوفر منتشر شده است.
سودابه امیری
ارسال دیدگاه