پری فراموشی
فرشته احمدی (۱۳۵۱ - کرمان) منتقد ادبی و داستاننویس است. فرشته احمدی اولین رمانش به نام «پری فراموشی» را در سال ۱۳۸۷ از نشر ققنوس منتشر کرد که در آن به زندگی دختری جوان در دو بخش میپرداخت؛ بخش اول زندگی درونی او را میکاوید و در بخش دوم حیطهای وسیعتر، یعنی زندگی اجتماعی او مورد کنکاش قرار میگرفت.
«پری فراموشی» داستان دختر آشفتهحالیست که روایت خود از زندگی، رابطهاش با پدر، نفرتش از مادر و پیشتر عشق و ازدواجش را نقل میکند. داستان با تصویری زیبا از آرزوی بازگشت راوی به زهدان مادر و جا گذاشتن همهی چیزهایی که در عالم واقعیت گریبانش را گرفته شروع میشود. راوی اول شخصی که با هوشیاری انتخاب شده است. چرا که هیچکس نمیتوانست آنقدربه شخصیت اصلی داستان نزدیک شود تا روایتکنندهی آن همه خیالات و تصاویر مالیخولیایی باشد.
پیش از هر چیزی «پری فراموشی» روایت زندگی درونی یک زن است، زنی که فراموشیهایش را به یاد میآورد، به شدت درگیر خیالبافی میشود و مدام قصه میبافد؛ زنی که میکوشد به جای تاریکی گذشته، به زندگی پیش رویش نگاه کند، اما گذشته در هیبت مردی نقابدار در خواب و بیداری او ظاهر میشود. زندگی او به جای این که فلشی باشد رو به جلو، دایرهایست ایستا که با فکر و خیالهایش تیره و روشن میشود. آدمهای دیگر از منظر او قضاوت میشوند و همگی به ظن او چهرههایی دوگانه دارند. مادر در مرکز دایره و مورد هجوم همهی افکار منفی ست، پدر ولی در حین غیاب همواره حضور دارد. واسطهای لازم است تا واقعیات را به جای رؤیاها بنشاند و زندگی اجتماعی را جانشین زندگی درونی کند، واسطه مردی است ساده و واقعی که وارد داستان میشود و روایت را تکمیل میکند...
این رمان با پرداختن به مشکلات میان دختران و مادران واکنشهایی متفاوت را برانگیخت و مورد توجه اهالی ادبیات قرار گرفت. «پری فراموشی» از سوی جایزهی مهرگان تقدیر شد و جایزهی بخش کتابفروشان را در جایزهی ادبی روزیروزگاری به خود اختصاص داد.
الهه ملک محمدی
داستانهای فارسی - قرن 14
ارسال دیدگاه