دریا پری، کاکل‌ زری

«گلی ترقی» نویسنده‌ی ایرانی ساکن فرانسه است. از داستان‌های مهم او می‌توان به «بزرگ بانوی روح من»، «اتوبوس شمیران» و «خانه‌ای در آسمان» اشاره کرد. اولین مجموعه داستانش به نام «من هم چه‌گوارا هستم» در ۱۳۴۸ توسط انتشارات مروارید منتشر شد. پس از انقلاب به فرانسه رفت در آن‌جا هم به نوشتن ادامه داد. کتاب «بزرگ بانوی روح من» به فرانسه ترجمه شد. در نخستین داستان‌های گلی ترقی شخصیت‌ها آدم‌هایی بیمارگونه، ناامید، ناتوان، تنها و منزوی‌اند که از همه چیز بیم دارند، سرخورده‌اند و رابطه‌ای با اجتماع ندارند، چرا که اغلب مردم جامعه را نادان و سطحی می‌بینند. ترقی پس از سال ۱۳۵۷ داستان‌های تأمل‌برانگیزی نوشته‌است که نمونه‌های برجسته ادبیات داستانی معاصر ایران‌اند. بیشتر آثار او به‌جز «خواب زمستانی» مجموعه داستان‌اند.
گلی ترقی تاکنون برنده‌ی جوایز بسیاری شده است از جمله: در سال ۱۳۸۰، داستان‌های «انار بانو و پسرهایش»، «بزرگ بانوی روح من» و «درخت گلابی» از مجموعه «جایی دیگر» به عنوان داستان برگزیده‌ی دوره اول جایزه‌ی هوشنگ گلشیری انتخاب شدند. در ۱۳۸۲، داستان‌های «آن سوی دیوار» و «گل‌های شیراز» از مجموعه کتاب «دو دنیا» به عنوان داستان برگزیده دوره سوم جشنواره هوشنگ گلشیری انتخاب شد. در سال ۱۹۸۵، ترجمه‌ی فرانسوی داستان بزرگ ‌بانوی روح من به‌عنوان بهترین داستان سال فرانسه برگزیده شد. او همچنین در سال 2009، برنده‌ی دومین دوره‌ی جایزه‌ی بیتا شد.
داستان دریاپری کاکل زری، یک قصه‌ی منظوم است. این داستان درباره یک پری دریایی شیطون و آتش‌پاره است که از دریا خسته شده و می‌خواهد به خشکی برود. گلی ترقی این داستان را خیلی زیبا و ساده و بانمک به صورت شعر نوشته است.
این کتاب در سال 1378 توسط انتشارات فروزان روز منتشر شد.
سودابه امیری

موضوع(ها):
شعر کودکان و نوجوانان

گلی ترقی