منطق الطیر عطار نیشابوری

کتاب «منطق‌‌الطیر» یا به عبارتی :مقامات الطیور»، منظومه‌ای است که توسط «عطار نیشابوری» در قالب مثنوی به رشته تحریر درآمده است. تعداد ابیات این مثنوی چیزی حدود 4300 تا 4600 بیت می‌‌باشد.
عطار نیشابوری در کتاب مذکور مراحل رسیدن به عرفان و به عبارتی شناختن رازهای هستی را به هفت مرحله تقسیم کرده است. این هفت مرحله که در کتاب منطق‌‌الطیر تحت عنوان هفت وادی یا هفت شهر عشق شناخته می‌‌شود، به ترتیب عبارت‌‌اند از: طلب، عشق، معرفت، استغنا، توحید، حیرت و فقر.
قابل‌‌‌ذکر است که عطار نیشابوری سرودن این مثنوی را در قرن ششم هجری قمری به پایان رسانده است. منطق‌‌الطیر در زبان عربی به معنای زبان مرغان است و همان‌‌طور که از عنوان کتاب نیز مشخص است، داستان مثنوی عطار در خصوص مرغان است، از جمله مرغانی که در کتاب صوتی منطق‌الطیر از آن‌ها نام برده شده است، عبارت‌اند از: طوطی، کبک، باز، فاخته، شاهین، تندباز، قمری، تذرو، طاووس، هدهد، یا‌کریم، کوف، بط، هما، عندلیب، دراج، باز

عطار نیشابوری فَریدالدّین ابوحامِد محمّد عطّار نِیشابوری (۵۴۰ - ۶۱۸ قمری) یکی از عارفان و شاعران ایرانی بلندنام ادبیات فارسی در پایان سده‌ی ششم و آغاز سده‌ی هفتم است. او در سال ۵۴۰ هجری برابر با ۱۱۴۶ میلادی در نیشابور متولد شد.