«محمود دولتآبادی» نویسنده، نمایشنامهنویس و فیلمنامهنویس اهل ایران است. او همچنین سابقهی بازیگری در تئاتر و سینما را دارد. رمان بلند ده جلدی کلیدر مشهورترین اثر اوست. آثار دولتآبادی به زبانهای مختلف نیز ترجمه شدهاند. چند فیلم هم با اقتباس از کارهای او ساخته شده.
فضای اکثر نوشتههای دولتآبادی در روستاهای خراسان رخ میدهد و رنج و مشقت روستاییان شرق ایران را به تصویر میکشد. دولت آبادی تاکنون جوایز زیادی را دریافت کرده از جمله برنده لوح زرین بیست سال داستاننویسی بر کلیه آثار، به همراه امین فقیری در سال ۱۳۷۶، دریافت جایزه یک عمر فعالیت فرهنگی، در نخستین دوره جایزهی ادبی یلدا به همت انتشارات کاروان و انتشارات اندیشهسازان در سال ۱۳۸۲، برندهی جایزهی ادبی واو در سال ۱۳۹۰، برندهی جایزهی ادبی هوشنگ گلشیری برای یک عمر فعالیت ۲۰۱۲، نشان شوالیهی هنر و ادب فرانسه در سال ۲۰۱۴، برندهی جایزهی ادبی یان میخالسکی سوییس در سال ۲۰۱۳ و دریافت جایزهی ادبیات بینالمللی خانهی فرهنگهای جهان برلین در سال ۲۰۰۹.
دیدار بلوچ نام سفرنامهای است که دولتآبادی آن را در سال ۱۳۵۳ نوشت اما تا سال ۱۳۵۶ منتشر نکرد. محمود دولتآبادی در سالهای اول دههی پنجاه سفری به زاهدان و آن حدود داشته و مشاهدات خود را در قالب سفرنامهای کوتاه به نام «دیدار بلوچ» در سال ۱۳۵۳ به چاپ رسانده و امروز این کتاب به بخشی از تاریخ معاصر منطقه تبدیل شده است. دولتآبادی در جایجای کتاب به خصوصیات و خلقیات مردم این اقلیم پرداخته و سعی و تلاشی که وی برای معرفی درست آنها میکند در کلمات به کار رفته، کاملاً مشهود است. میتوان گفت این اثر، یک نوع کتاب جامعهشناختی نیز محسوب میشود. او در قسمتهایی از این کتاب از خود و دوران کودکی و فقر و تهیدستی خانوادهاش نیز میگوید.
این کتاب تاکنون توسط ناشران مختلفی چون نگاه، پیوند و سپنج به چاپ رسیده است.
سودابه امیری
۸۰ صفحه - رقعی (شومیز) - چاپ ۲ - ۳۰۰۰ نسخه ISBN: ۹۷۸-۹۶۴-۳۵۱-۲۰۹-۵
تاریخ نشر:۹۲/۰۷/۲۷ قیمت :۴۰۰۰۰ ریال
ارسال دیدگاه
darya
نمیدونم چرا قبل از اینکه این کتاب رو بخونم فکر میکردم بلوچ مثل سلوچ اسم یه شخصه تازه قبلتر از اینکه جای خالی سلوچ رو بخونم هم سلوچ و سلوک رو قاطی میکردم.
1399-01-18حالا که فهمیدم جریان چیه میگم که شما هم بدونید. دیدار بلوچ خیلی ساده مثل اسمش داستان دیداریه که محمود دولتآبادی از بلوچ داشته یعنی سیستان و بلوچستان. یه سفرنامهی قشنگ و دلنشین بود. مخصوصا با نثر فوقالعاده و لذت بخش آقای دولت آبادی. کاملا میتونستم خودمو توی اون فضا احساس کنم و یه سفر رو تجربه کنم.
تو دنیای واقعی خیلی سفر نمیرم اما از این مدل سفرها اونقدر رفتم که حتی جاهایی که وجود خارجی هم ندارند رو من دیدم.
خلاصه که داستان قشنگی بود و بهخاطر حجم کمش (۷۶ صفحه) زود میتونید بخونیدش؛ اما اگه کتابخون هستید من جای خالی سلوچ رو خییییلی بیشتر توصیه میکنم.