هر قدر هم این رمان تلخ باشد، باز هم مروج گونهای نشاط و شور زندگی است که بیشتر از طنز با روانپالایی سروکار دارد. شاید این به آن خاطر است که هاینریش بل، مانند انقلابیهای پیش از انقلاب، اعتمادی خللناپذیر به تودهی مردم دارد. موجودی مانند کاترینا به لوم بیستوهفتساله که دو ویژگی بسیار خطرناک دارد، وفاداری و غرور، حتی در زمان اوج گرفتن خشونت در جامعه، زمزمهی شور و امید سر میدهد.
این کتاب را باید بارها از نو خواند، نه به این خاطر که نویسندهاش هاینریش بل برندهی جایزهی نوبل ادبیات است؛ بلکه به این خاطر که با گذشت چهل سال از انتشار آن، هنوز هم اربابان مطبوعات زرد دقیقاً به همین شیوههای برملا شده در آن برای ترور شخصیت دیگراندیشان عمل میکنند.
موضوع(ها):
داستانهای آلمانی - قرن ۲۰ م.
ارسال دیدگاه