آلبر کامو

تولد : «آلبر کامو» نویسنده، فیلسوف و روزنامه‌نگار فرانسوی در ۷ نوامبر ۱۹۱۳ فرانسه بدنیا آمد و در ۴ ژانویه ۱۹۶۰ بر اثر تصادف درگذشت.

آلبر کامو ۷ نوامبر ۱۹۱۳ در الجزایر به دنیا آمد. پدر آلبر کامو کشاورز فرانسوی فقیری بود که در الجزیره با یک زن خدمتکار اسپانیایی ازدواج کرد و صاحب دو فرزند به نام‌های لوسین و آلبر شد. آلبر کامو یک ساله بود که پدرش در جنگ جهانی کشته شد.
کودکی آلبر کامو با فقر گذشت، اما همین احترام به رنج و همدردی با بیچارگان را به او یاد داد. آلبر کامو به خاطر فقر بعد از دبستان شروع به کار کرد، اما معلمش به استعداد او پی برد و او را تشویق کرد که با کمک‌هزینه دولتی تحصیلش را ادامه دهد. آن زمان در الجزیره، تحصیلات متوسطه مخصوص ثروتمندان بود، برای همین کامو در آزمونی شرکت کرد و به هزینه‌ی دولت وارد دبیرستان شد.
آلبر کامو در اوقات فراغتش برای یادگیری انگلیسی و اسپانیایی تلاش کرد، اما چندان موفق نبود، اما در فوتبال موفقیت‌هایی کسب کرد حتی مدتی دروازه‌بان تیم جوانان شد.
آلبر کامو سال ۱۹۳۰ دیپلم گرفت، اما دسامبر همان سال نخستین نشانه‌های ابتلاء به بیماری سل در او نمایان شد، به همین خاطر مجبور شد فوتبال را کنار بگذارد و تا آخر عمر کوتاهش یک تماشاچی فوتبال باقی ماند.
اولین ازدواج آلبر کامو در ۱۹۳۴ با سیمون هیه، دختر زیبا و ثروتمند معتاد به مرفین بود که دو سال بعد به علت خیانت‌های هردو به طلاق انجامید. این جدایی در مقاله‌ی «مرگ روح» به صورتی غیرمستقیم دیده می‌شود.
آلبر کامو لیسانس فلسفه‌اش را با پایان‌نامه‌ای درباره‌ی فلوطین ارائه داد و پس از آن به مبارزه در جنبش ضد فاشیستی آمستردام پرداخت. در ۱۹۳۸ به کار در روزنامه تازه تأسیس جبهه‌ی خلق الجزایر مشغول شد و مقاله‌هایی با عنوان فقر نوشت. آلبر مقاله‌هایش را به زبان اول شخص می‌نوشت که این شیوه از نگارش متداول نبود. بسیاری از آن مقاله‌ها در کتاب «در گذر روزها» منتشر شده‌اند. در سال ۱۹۳۹ نشریه «ریواژ» توسط آلبر و با کمک ادی زیو و روبلس تأسیس شد. با آغاز جنگ جهانی دوم، روزنامه‌ها یکی پس از دیگری به خاطر سانسور تعطیل شدند، برای همین کامو تلاش کرد از طریق ارتش راهی جنگ شود اما بیماری سل مانع آن شد.
دومین ازدواج کامو در سال ۱۹۴۰ با فرانسین فور، دختری ریاضیدان و پیانیست بود که هیچ‌گاه ثبت نشد، چون کامو ثبت ازدواج را روندی غیرطبیعی برای پیوندی عاشقانه می‌دانست! فرزندان دوقلوی آنها «کاترین» و «ژان» پنجم سپتامبر ۱۹۴۵ به دنیا آمدند.
رمان «بیگانه» و مجموعه مقالات فلسفی کامو «افسانه سیزیف» در سال ۱۹۴۲ منتشر شدند؛ در ۱۹۴۳ هم نمایشنامه «کالیگولا» را چاپ کرد، اما تا اواخر دهه ۵۰ بارها آن را ویرایش کرد. در همان سال به صورت پنهانی «نامه‌هایی به یک دوست آلمانی» را منتشر کرد.
بعد از ۱۹۴۴ کامو چند نمایش‌نامه را با بازی ماریا کاسارس (هنرپیشه‌ی اسپانیایی) روی صحنه برد و به او علاقمند شد. رابطه‌ی عاشقانه‌ کامو و کاسارس در «مکاتبات» آن دو که در سال ۲۰۱۸ توسط دخترش منتشر شد، ثبت است. این اثر به فاصله‌ی چند ماه تحت عنوان «خطاب به عشق؛ نامه‌های عاشقانه‌ی آلبر کامو و ماریا کاسارس» در ایران نیز منتشر شد.
پرفروش‌ترین کتاب فرانسه در آن زمان،‌ رمان «طاعون» سال ۱۹۴۷ منتشر شد. کامو همان سال از روزنامه نبرد بیرون آمد و در سال‌های بعد به ترتیب اول نمایش‌نامه «عادل‌ها» را منتشر کرد، بعد «انسان طاغی» را روانه بازار نمود.

در ۱۹۵۵ کامو مشغول نوشتن در روزنامه اکسپرس شد و سلسله مقالاتی با عنوان «الجزایر پاره پاره» نوشت اما بعد از نظرات و درگیری‌هایی با مخالفان، به ادبیات برگشت و داستان‌های کوتاهی مربوط به الجزایر نوشت. همچنین دو نمایش‌نامه اقتباسی «در سوگ راهبه» ویلیام فاکنر و «جن‌زدگان» داستایوسکی را روی صحنه برد که با استقبال زیادی روبرو شدند. کتاب «سقوط» کامو در سال ۱۹۵۶ منتشر شد.
کامو در سال ۱۹۵۷ نوبل ادبیات را بعد از نوشتن مقاله «اندیشه‌هایی درباره‌ی گیوتین» علیه مجازات اعدام، به خاطر «آثار مهم ادبی که به روشنی به مشکلات وجدان بشری در عضر حاضر می‌پردازد» گرفت. از نظر سن، کامو از جوانترین برندگان نوبل است، همچنین نخستین نویسنده‌ی زاده‌ی آفریقاست که برنده‌ی نوبل شده.
آلبر کامو ژانویه ۱۹۶۰ در ۴۷ سالگی بر اثر تصادف درگذشت. در جیب کت او یک بلیت قطار استفاده نشده پیدا شد، چون اول قرار بود با قطار همراه همسر و فرزندانش به سفر برود، ولی در آخرین لحظات پیشنهاد دوست ناشرش را پذیرفت و با خودروی او راهی سفر شد. در این تصادف، راننده و دوست ناشر کامو هم کشته شدند. بعد از مرگش خانواده حق انتشار آثارش را به دست گرفتند و کتاب «مرگ شاد» با شخصیت اولی همنام «مورسو» شخصیت کتاب «بیگانه» و اثر ناتمام «آدم اول» اتوبیوگرافی نویسنده از دوران کودکی‌اش در الجزایر را منتشر کردند.


آثار
رمان:
۱. بیگانه
۲. طاعون
۳. سقوط
۴. مرگ خوش
۵. آدم اول

نمایشنامه‌ها:
۱. کالیگولا
۲. مرثیه‌ای برای راهبه
۳. سوء تفاهم
۴. حکومت نظامی
۵. دادگستران
۶. تسخیر شدگان

- آثار غیر داستانی:
۱. خطاب به عشق؛ نامه‌های عاشقانهٔ آلبر کامو و ماریا کاسارس - ۱۹۴۴ تا ۱۹۵۹
۲. پشت و رو
۳. عیش
۴. افسانهٔ سیزیف
۵. انسان طاغی
۶. یادداشت‌ها ۱۹۳۵-۱۹۴۲
۷. یادداشت‌ها ۱۹۴۳-۱۹۵۱
۸. یادداشت‌ها ۱۹۵۱-۱۹۵۹
۹. متافیزیک مسیحی
۱۰. وقایع‌نامه الجزایر