مومو

«مومو»، رمانی آلمانی ست، که در سال 1972 میلادی توسط «میشائل انده»، پا به جهان ادبیات گذاشت، و در جای‌جای دنیا، به اسامی گوناگون همچون: «مردان خاکستری»، و یا «مردان خاکستری پوش»، ترجمه شد. عنوان اصلی کتاب، به زبان آلمانی «مو مو» و یا «داستان عجیب زمان ربایان، و کودکی که زمان ربوده شده را، به مردم بازگرداند» است، کتاب در سال 1973 میلادی، برنده‌ی یکی از جوایز ادبی آلمان شد. داستان درباره‌ی زمان، و طرز استفاده از آن در جوامع مدرن بشری ست. «میشائل انده»، برای خلق رمان، همچون رمان معروف دیگرش: «داستان بی‌پایان»، از فانتزی و نمادگرایی، برای رویارویی با طبیعت و نشان دادن اهمیت زمان، توانمندی قصه‌ها، دوستی، همدردی و چیزهای کوچکی که چاشنی زندگی هستند، همیشه بهره برده است. «مومو» مشهورترین اثر «میشائل انده»، پس از «داستان بی‌پایان» است. خط اصلی داستان، درباره‌ی به چالش کشیدن مصرف‌گرایی، و کاستن از فشار روانی، ناشی از زندگی مدرن است. توضیحی است بر این، که چگونه سود و منفعت دسته‌ای خاص از جامعه، باعث تحمیل کردن شیوه‌ی خاصی از زندگی، بر دیگر مردمان می‌شود. در بسیاری از آثار «انده»، کودکانگی، نقش بسزایی بازی می‌کند. در «مومو»، کودک در برابر جامعه‌ی بزرگ‌سال قرار می‌گیرد، و به این دلیل که کودکان، تمام زمان دنیا را، در اختیار دارند، هدف مردان خاکستری قرار می‌گیرند. اما کودکان قبول نمی‌کنند، که بازی‌های کودکانه‌شان چیزی جز هدر دادن وقت و زمان نیست. نویسنده با به سخره گرفتن «عروسک باربی»، و سایر اسباب بازی‌های گران‌قیمت، برای بیان این که: چگونه هرکس حتی به‌صورت غیرمستقیم، می‌تواند قانع شود، که مصرف‌گرایی را برگزیند، سود می‌برد.

موضوع(ها):
داستان‌های آلمانی - قرن 20م.

میشائیل انده