از سده نوزدهم در پي شكلگيري وهابيت و به تبع آن حاكميت انديشههاي وهابي در عربستان، گرايش سلفيگري به صورت نظاممند تدوين شد. جنبش سلفي بر قرائتي از اسلام متكي است كه كما بيش همانند «مارتين لوتر» سرچشمههاي ايمان را آماج خود قرار ميدهد. نويسنده در اين كتاب ضمن تعريف سلفيگرايي و بررسي گرايشهاي سلفي از سدههاي پيش تا كنون، از «ابن تيميه» و « ابن جوزيه» و تأثيرشان بر «محمد بن عبدالوهاب» سخن ميگويد و جايگاهشان را در اروپا و جهان امروز تبيين ميكند.
ارسال دیدگاه