نامیرا

«نامیرا» با بیانی ساده و زبان امروزی، اوضاع و احوال مردم کوفه پیش از واقعه‌ی کربلا را در قالب داستانی عاشقانه روایت می‌کند. نامیرا داستان زوج جوانی است که بین حمایت از حسین(ع) و یزید تردید دارند. این دو جوان طی استدلال‌های مختلف به حقانیت امام حسین(ع) پی می‌برند. به گفته‌ی کرمیار، روایت قصه کاملاً تخیلی است اما بر بستری از واقعیت و با شخصیت‌های واقعی بنا شده است. این کتاب در سومین دوره‌ی جایزه‌ی ادبی جلال آل احمد در سال ۱۳۸۹ شایسته‌ی تقدیر شد.

جماعت در حیاط خانه‌ی مختار جمع بودند. ربیع و عمرو نیز در کنار مسلم ایستاده بودند. در میان جماعت، ابن خضرمی نیز حضور داشت. ربیع [یکی از دو شخصیت اصلی داستان که پدرش به خاطر دفاع از امیرالمومنین توسط مردم شام کشته شده است و حالا به دنبال خونخواهی پدرش است.] چشم از مسلم بن عقیل برنمی‌داشت. مسلم نامه امام را باز کرد و گفت: «و این پاسخی است که مولایم حسین بن علی به نامه‌های شما داده است.»
مردم سکوت کردند. مسلم شروع به خواندن کرد: «به نام خداوند بخشنده مهربان.
از حسین بن علی به جمع مومنان و مسلمانان. اما بعد؛ هانی و سعید نامه‌های شما را نزد من آوردند. آنچه را نوشته بودید، دانستم و درخواست شما را دریافتم. سخن بیشترتان این است که امام نداریم و از من می‌خواهید به سوی شما بیایم...»
ربیع چشمش به گروهی افتاد که به گریه افتادند و گروهی دیگر که با تایید سر تکان دادند.