ضد

ادبیات

این کتاب چهارمین کتاب «فاضل نظری» در قالب غزل است.‏ ضد یعنی نَفسِ أمّاره که انسان را امر می‌کند به بدی. به تعبیرِ نظری انسان از آن نفسِ امرکنند‌ه‌ی به بدی‌ست که شکایت می‌برد به خداوند و می‌گوید: «یا من إلیهِ شکوتُ أحوالی» و «یا من إلیه اشکو نفسی و تقصیرها»؛ نظری می‌گوید انسان این ضدِّ خود را «خود» می‌پندارد و از آن نزدِ پروردگارِ خویش شکایت می‌برد.‏

موضوع(ها):
شعر فارسی - قرن ۱۴

فاضل نظری

سوره مهر

قسمتی از کتاب

جان پس از عمری دویدن، لحظه ای آسوده بود، عقل سر پیچیده بود، از آنچه دل فرموده بود
عقل با دل روبرو شد، صبح دلتنگی بخیر!، عقل برمیگشت راهی را که دل پیموده بود
عقل کامل بود، فاخر بود، حرف تازه داشت، دل پریشان بود، دل خون بود، دل افسرده بود
عقل منطق داشت، حرفش را به کرسی مینشاند، دل سراسر دست و پا میزد، ولی بیهوده بود
حرفِ منت نیست اما صد برابر پس گرفت، گردش دنیا اگر چیزی به ما افزوده بود
من کیم؟ باغی که چون با عطر عشق آمیختم، هر اناری را که پروردم، به خون آلوده بود
ای دل ناباور من دیر فهمیدی، که عشق، از همان روز ازل هم، جرم نا بخشوده بود

ارسال دیدگاه

دیدگاه 1
قسمتی از کتاب 1

	1shiiiwaaa غمخوار من ! به خانه ی غم ها خوش آمدی بامن به جمع مردم تنها خوش آمدی بین جماعتی که مرا سنگ می زنند می بینمت ، برای تماشا خوش آمدی راه نجاتم از شب گیسوی دوست نیست ای من ! به آخرین شب دنیا خوش آمدی... پایان ماجرای دل و عشق روشن است ای قایق شکسته به دریا خوش آمدی با برف پیری ام سخنی بیش از این نبود منت گذاشتی به سر ما خوش آمدی ای عشق ، ای عزیز ترین میهمان عمر دیر آمدی به دیدنم اما خوش آمدی 1398-09-06	0
	1shiiiwaaa کامل ترین معنا برای عشق تنهایی است این مجموعه شعر عالیه 1398-09-06	0