برنامه‌ریزی و توسعه در ایران

جرج بالدوین (نویسنده کتاب حاضر) در ۸-۱۳۳۷ به ایران آمده و تا ۴۱-۱۳۴۰ در ایران بوده‌ تا به همراه همکاران خود در تدوین برنامه توسعه به کار‌شناسان و مدیران سازمان برنامه وقت مشاوره دهد. بالدوین جمع بندی این تجربه را در ۱۹۶۷ (۱۳۴۶) در امریکا منتشر کرده است. این کتاب در سال 1967 (49 سال پیش) توسط انتشارات The Johns Hopkins در بالتیمور آمریکا به چاپ رسیده است. در ایران این کتاب توسط آقای میکائیل عظیمی ترجمه و در سال 1394 توسط نشر علم وارد بازار شده است.
این کتاب بیان‌گر دیدگاه و جمع‌بندی گروهی از متخصصان برنامه‌ریزی توسعه است که در نیمه دوم دهه 1330 به ایران آمده و حدود سه سال در ایران زیسته‌اند. این گروه، با مقامات متعدد و دستگاه‌های مختلف و افراد متفاوتی در ایران ملاقات کرده و با برخی همکاری داشته‌اند. اشتغال این گروه به موضوع خطیر و پرابعادی چون برنامه‌ریزی توسعه، سبب می‌شده تا ایشان بتوانند اطلاعات و تحلیل‌های مختلف در این باره را شنیده و در نهایت دارای تحلیلی از این فرایند سرنوشت‌ساز شوند. بنابراین کتابی که بیان‌گر چنین شناختی باشد، به زعم مترجم نمی‌تواند تنها قصه‌ای از سال‌های رفته باشد و تنها به کار لالایی شب‌های بلند زمستانی آید. بلکه شکافنده و آشکارکننده لایه‌های پنهان این جامعه و به رخ کشاننده موانع و سنگلاخ‌های برنامه‌ریزی توسعه در ایران خواهد بود.

۳۲۸ صفحه - رقعی (شومیز)

جورج بی. بالدوین