این نوشتار، حاصل تحقیقی است تطبیقی درباره عرفان اسلامی و مسیحیت، به ویژه مقایسه مقامات سیر و سلوک در این دو آیین. مطالب کتاب در قالب کنایات، استعارات و تشبیهات بیان شده نموداری است از تلاش روح انسان در جدال با زندگی، برای عبور از فراز و نشیبهای دوران حیات و رسیدن به وادی رستگاری و تقدس، و شرح مخاطرات، غمها، شکستها و ناامیدیها یا موفقیتهایی که پیش میآید. بدین سان، جنبه نمادین دارد و وادیهایی که در آن به صورت شهرها و سرزمینها توصیف میشود، گونهای از نمادهای عرفانی را فراروی مخاطب قرار میدهد. «در این کتاب از بسیاری از شخصیتهای عهد عتیق و عهد جدید سخن رانده میشود و پیوسته از مزامیر، رسائل پولس، غزلهای سلیمان و سفر پیدایش فقراتی نقل شده است. اهمیت دیگر این اثر از نظر اجتماعی و سیاسی است که نشانگر آیین مذهبی عصر پیورتن است. نویسنده در رؤیا سفر سالکی تنها به اسم مسیحی را حکایت میکند که از دیار هلاکت و نیستی به دروازه ملکوت راه مییابد و حماسه زندگی درونی او پیش چشم ما گشوده میشود. خواننده به دنبال آن شخص مسیحی نام از دیار هلاک و نیستی، باتلاق ناامیدی، بازار بطلان و سرزمین حسرت، به سوی بیشه دشواری و سپس سرزمین مسحورکننده یا رودخانه مرگ پیش میرود. سیر و سلوک آن مسیحی (شخصیت تمثیلی کتاب) است به سوی مراحل تکامل، شگفتیها، ترسها، ریاضتها، رهاییها، شوقها، جذبهها، شورها، غفلتها و کاهلیها که همه به نوعی مراحل و مقامات عرفانیاند.»
موضوع(ها):
عرفان مسیحی - داستان
زیارت مسیحی - داستان
پیوریتنها - داستان
زندگی مذهبی - قرن ۱۷
ارسال دیدگاه