ساموئل بکت

تولد : ساموئل بارکْلی بِکت (به ایرلندی: Samuel Barclay Beckett) (زاده ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ - درگذشته ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹) نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر اهل ایرلند بود.

ساموئل بارکْلی بِکت نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر اهل ایرلند ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ در دوبلین متولد شد و در ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹ درگذشت.
او در سال ۱۹۶۹ به دلیل «نوشته‌هایش - در قالب رمان و نمایش - که در فقر انسان امروزی، فرارَ و عروج او را می‌جوید»، جایزه نوبل ادبیات را دریافت نمود.

آثار بکت بی‌پروا، به شکل بنیادی کمینه‌گرا و بنابر بعضی تفسیرها در رابطه با وضعیت انسان‌ها عمیقاً بدبینانه‌اند. این حس بدبینی اغلب با قریحه‌ی طنزپردازی قوی و غالباً نیش‌دار وی تلطیف می‌گردد. چنین حسی از طنز، برای بعضی از خوانندگان آثار او، این نکته را دربردارد که سفری که انسان به عنوان زندگی آغاز کرده‌است با وجود دشواری‌ها، ارزش سعی و تلاش را دارد.

بکت به واسطه علاقه به زبان فرانسه، در رشته ادبیات و زبان فرانسه ادامه تحصیل داد و در سال 1927 فارغ‌التحصیل شد. بعد به پاریس رفت و مدتی به کار تدریس مشغول شد و در همان دوران با جیمز جویس (نویسنده معروف ایرلندی) آشنا شد که این رفاقت در شکل‌گیری استعداد او تاثیر چشمگیری داشت.

آثار

نمایشنامه
چشم‌به‌راه گودو (۱۹۵۲)
دست آخر (۱۹۵۷)
آخرین نوار کراپ (۱۹۵۸)
بازی (۱۹۶۳)
من نه (۱۹۷۲)
فاجعه (۱۹۸۲)
چی کجا (۱۹۸۳)
چرکنویس برای یک نمایشنامه ۱&۲ (۱۹۶۵)
آخر بازی (همان «دستِ آخر» است!)
روزهای خوش
همه‌ی افتادگان (۱۹۵۷)

رمان
مورفی (۱۹۳۸)
وات (۱۹۴۵، انتشار ۱۹۵۳)
مالوی (۱۹۵۱)، ترجمه سهیل سمی، نشر ثالث
مالون می‌میرد (۱۹۵۱)، ترجمه سهیل سمی، نشر ثالث
نام‌ناپذیر (۱۹۵۳)، ترجمه سهیل سمی، نشر ثالث
گم‌گشتگان

اشعار
هوروسکوپ (۱۹۳۰)
آنچه واژه هست