حسین سناپور

تولد : «حسین سناپور» متولد ۱۳۳۹ در تهران است.

سناپور در سال ۱۳۳۹ در کرج به‌دنیا آمد. درس‌خوانده‌ی رشته‌ی منابع طبیعی است اما از همان ابتدا به نوشتن و روزنامه‌نگاری روی آورد. در آغاز فعالیت داستان‌نویسی‌اش برای کودکان و نوجوانان می‌نوشت. پسران دهکده (۱۳۶۹) و افسانه و شب طولانی (۱۳۷۱) حاصل این دوران است.
سپس به روزنامه‌نگاری روی آورد و در روزنامه همشهری و زن و حیات‌نو و صدای عدالت شروع به همکاری کرد. مدتی هم بر کار گردآوری و چاپ داستان‌های مجلات گردون و کارنامه نظارت داشت. اولین رمان‌اش نیمه‌ی غایب را در ۱۳۷۸ منتشر کرد.
این رمان برای او جوایز مختلفی را به ارمغان آورد و در مدت یک سال شش بار تجدید چاپ شد. در سال ۱۳۸۰ کتابی در شناخت زندگی و آثار هوشنگ گلشیری به نام همخوانی کاتبان تألیف و منتشر کرد. او از سال ۱۳۷۹ تاکنون مشغول تدریس داستان‌نویسی است.

آثار
- داستان کوتاه و رمان
۱۳۷۸ - نیمه غایب، برنده جایزه مهرگان ادب
۱۳۸۲ - ویران می‌آیی
۱۳۸۳ - با گارد باز
۱۳۸۴ - سمت تاریک کلمات، برنده بهترین مجموعه داستان کوتاه در ششمین دوره جایزه‌ی هوشنگ گلشیری
۱۳۸۸ - شمایل تاریک کاخ‌ها
۱۳۹۰ - لب بر تیغ
۱۳۹۳ - دود
۱۳۹۴ - سپیدتر از استخوان
۱۳۹۶- خاکستر
۱۳۹۷ - آتش

- درباره‌ی داستان‌نویسی
۱۳۸۰ - همخوانی کاتبان
۱۳۸۳ - ده جستار داستان‌نویسی(درس نامه‌های داستان‌نویسی)
۱۳۸۷ - جادوهای داستان(چهار جستار داستان‌نویسی)
۱۳۸۹ - یک شیوه برای رمان‌نویسی
۱۳۹۵- تودرتویی شگردها

- شعر
۱۳۸۹ - سیاهه‌ی من

نوشته ای از حسین سناپور

«ترس از نوشتن هم یکی دیگر از ترس‌هایی است که در کشورِ ما مدام بر آن دامن زده می‌شود، به جای برطرف کردنش، و همهٔ ما هم در این دامن‌زدن نقش داریم. نه فقط به دلایل مختلف جلوِ بچه‌ها و جوان‌هامان را می‌گیریم، که حتی به عنوان منتقد و نویسنده هم مدام طوری وانمود می‌کنیم که انگار نوشتن یک موهبت است، یا توانایی به‌خصوصی که فقط عدهٔ بسیار معدودی از آن برخورداند. بله، شاید این کار هم مثل خیلی کارهای دیگر از عهدهٔ همه کس برنیاید، اما موهبتی هم نیست که فقط عدهٔ معدودی داشته باشندش... جامعهٔ ترس‌خوردهٔ ما خیلی کارها باید بکند تا از ترس‌هاش رها شود، یکی‌اش هم همین نترسیدن از نوشتن است در کسانی که ماجرا و حرفِ جذابی برای روایت دارند.»