دخمه (The cave) اثری ماندگار از ژوزه ساراماگو نویسندهی مشهور پرتغالیست. ساراماگو در سال 1998 برندهی جایزه نوبل شد و در سال 2000 رمان دخمه را منتشر کرد. بنابراین میتوان گفت رمان در زمان پختگی و بلوغ نویسنده نوشته شده است.
رمان دخمه با ترجمهی کیومرث پارسای در سال 1382 توسط انتشارات روزگار در ایران روانهی بازار شد و مانند سایر آثار ساراماگو مورد استقبال قرار گرفت. ساراماگو در این کتاب به تقابل سنت و مدرنیته میپردازد.
داستان دخمه روایت زندگی پیرمردی کوزهگر به نام «سیپریانو الگور» است که با دخترش مارتا در حومهی شهر زندگی میکند. پس از مدتی کوزههای دستسازش در بازار مقبولیت خود را از دست میدهند و با مصنوعات پلاستیکی مدرن جایگزین میشوند. پیرمرد مجبور میشود خانهی خود را ترک کند و به همراه دختر و دامادش به مجتمع مرکزی واقع در شهر برود و در یکی از ساختمانهای کوچک مدرن ساکن شود. زمانی که صداهای اسرارآمیز حفاری از زیر آپارتمان شنیده میشود کنجکاوی سیپریانو و دامادش برانگیخته می شود و پس از جستجو چیزهایی پیدا میکنند که زندگی خانوادگی آنها را تغییر میدهد.
در نگرشی دیگر دخمه داستانی تمثیلیست. آنجا که سیپریانو به دهکده برمیگردد، مجسمههای سفالی خود را در بیرون از منزل قرار میدهد تا با بارش باران به گِل تبدیل شوند، شاید این گِل همان گل آفرینش انسان باشد و اشارهای به این که ما نیز در نهایت به خاک برمیگردیم. دخمه داستانی عمیق و سرشار از غنای فلسفی است. با این حال ساراماگو دارای توانایی خارقالعادهای است که روایتی پیچیده را مانند یک مثل ساده بیان کند، به همین علت کتاب با نثری روان و شیوا پیش میرود.
اکرم حیدری
داستانهای پرتغالی - قرن 20م.
ارسال دیدگاه