موریس مرلو-پونتی ( ۱۹۰۸ - ۱۹۶۱) از مطرحترین و خلاق ترین فیلسوفان و پدیدارشناسان قرن بیستم بود. او هدف خود در این کتاب را که شامل سخنرانی های او هستند این چنین عنوان میکند:
"ادعای من آن است که یکی از دستاوردهای عظیم هنر و فلسفه مدرن ممکن ساختن کشف دوباره جهانی بوده است که در آن زندگی میکنیم لیکن همواره مستعد غفلت از آن هستیم." این جهان که در صدد کشف آنیم "جهان ادراک" است.
وی در طی این سخنرانی ها که تحت هفت عنوان است می خواهد به شنوندگان (خوانندگان) این امکان را بدهد که جهان ادراک شان را خودشان بشخصه از نو کشف کنند. او سعی داشت تا این دیدگاه فیلسوفان تجربه گرا را که محتوای فکرِ حاصل از ادراک را فقط به تجربه مستقیم تقلیل دهند رد کند. در عین حال که بر اهمیت تجربه و تجربه مستقیم هم تاکید داشت . در واقع او از پژوهشهای هوسرل فراتر رفت و نشان داد که دوگانگی سوژه و ابژه در کار نیست.
از نظر وی شیوه ادراک نه تنها دستاورد هنرها و گفتارها و به طور کل
فلسفه مدرن، بلکه مربوط به هنر مدرن نیز میباشد. وی بر آن است، که هنرمندان و، بخصوص نقاشان، کاری همانند پدیدار شناسان انجام میدهند.
این کتاب شامل هفت فصل به شرح زیر است:
۱. جهان ادراک و جهان علم
۲. کاوش در جهان ادراک: فضا
۳. کاوش در جهان ادراک: اعیان حسی
۴. کاوش در جهان ادراک: حیات حیوانی
۵. انسان از منظر بیرونی
۶. هنر و جهان ادراک
۷. جهان قدیم، جهان مدرن
علی محمدی (کارشناس ارشد روانشناسی)
ارسال دیدگاه