نویسنده همین کتاب، بیست و دو ساله بودند، که وطن خویش «نروژ» را ترک گفتند، و به آمریکای شمالی رفتند. ایشان از سال 1883 میلادی به بعد، نویسندگی را حرفه خویش برگزیدند، و به تدریج آثارشان را منتشر کردند. انتشار رمان روانکاوانه و نیمه خود زندگینامهی: «گرسنه»؛ در سال 1890 میلادی، شهرت «هامسون» را به اوج رساند. برخی «فرانتس کافکا» را در نوشتن داستان کوتاه: «هنرمند گرسنه»، متأثر از همین رمان میدانند. در سال 1920 میلادی، «هامسون» برندهی جایزه نوبل در ادبیات شدند، که البته نگارش رمان حماسی: «میوههای زمین»، نقش زیادی برای دریافت آن جایزه داشت، ایشان در سال 1952 میلادی، در سن 93 سالگی، زندگی را بدرود گفتند. «توماسمان» ایشان را از نسل «فئودور داستایوسکی»، و «نیچه» میدانستند. «هامسون» در ادبیات روانکاوانه، همراه با تکنیکهای جریان ناخودآگاه، و تکگویی درونی، که بعدها در آثار «جیمز جویس»، «مارسل پروست»، و «ویرجینیا وولف»، ظاهر شدند، پیشگام بوده است.
موضوع(ها):
داستانهای نروژی - قرن ۲۰م.
ارسال دیدگاه