ماریو بارگاس یوسا نویسنده و سیاستمدار اهل پرو است که در سال 2010 جایزهٔ نوبل ادبیات را دریافت کرده است.
کتاب «گفتگو در کاتدرال» بازخوانی بخشی از تاریخ پرو در قالب یک رمان است. سانتیاگو و آمبرسیو پس از سال ها بی خبری از هم به طور تصادفی در کافه ای به نام کاتدرال همدیگر را ملاقات می کنند و به مرور خاطرات می پردازند، خاطراتی که تأثیر نظام سیاسی بر زندگی شخصی و خصوصی مردم را آشکار می کند.
ماریو بارگاس یوسا در مصاحبه با خجسته کیهان (مترجم زندگینامهٔ یوسا به فارسی) گفته است:
« در میان کتاب هایی که نوشتهام شاید بیشتر به رمانهایی علاقه دارم که رویشان بیشتر کار کرده ام و از میان آنها “گفتگو در کاتدرال” را ترجیح می دهم. گفتگو در کاتدرال یکی از رمانهایی است که خیلی رویش کار کردم و بیش از سه سال مشغول نوشتنش بودم، بنابراین اگر میبایست یکی از رمانهایم را برگزینم، “گفتگو در کاتدرال” را انتخاب می کنم. این رمان در سال 1969 منتشر شده و رمانی ست درباره دوران استبداد نظامی در پرو که هشت سال به طول انجامید و بر هم نسلان من بسیار تأثیر گذاشت، زیرا ما در جامعهای رشد کردیم که در آن از آزادی مطبوعات خبری نبود و رادیو، روزنامهها و مجلات تحت کنترل دولت بودند، همچنین زندگی سیاسی وجود نداشت و احزاب و فعالیتهای سیاسی ممنوع بود. دانشگاه ها تحت نظارت بودند و بسیاری از دانشجویان و استادان به زندان یا تبعید محکوم شده بودند . چنین بود که رمان “گفتگو در کاتدرال” را برای نمایاندن عمق فساد و نادانی که در آن بهسر میبردیم نوشتم، برای نمایاندن اوضاع پرو در دوران استبداد ژنرال اودریا. برای نوشتن این رمان بسیار تلاش کردم چون میخواستم نشان دهم طبقات مختلف آدم ها با فرهنگهای گوناگون چگونه آن شرایط را تجربه میکردند»
دکتر محمدرضا سرگلزایی (روانپزشک)
ارسال دیدگاه