«آنتوان پاولوویچ چخوف» داستاننویس و نمایشنامهنویس برجستهی روس است. او در زمان حیاتش بیش از هفتصد اثر ادبی و شانزده نمایشنامه آفرید و او را مهمترین داستاننویسان برمیشمارند. او در زمینهی نمایشنامهنویسی نیز آثار برجستهای از خود بهجا گذاشته است. چخوف را پس از شکسپیر بزرگترین نمایشنامهنویس میدانند. شعار چخوف در نویسندگی جملهای کوتاه و عمیق است: «بنویس، تا میتوانی بنویس. آنقدر بنویس که انگشتانت بشکند.»
در نمایشنامههای چخوف زندگی واقعی که در همدردی و تساهل و کار مفید و شخصیت جدی جلوهگر است در مقابل زندگی توخالی که با خشونت و خودفریبی و ملال و ابتذال همراه است قرار میگیرد.
نمایشنامه دایی وانیا نخستینبار در سال ۱۸۹۹ میلادی منتشر شد. این نمایشنامه یکی از آثار برجستهی معاصر است که در آن ماجراهای اقتصادی و عاشقانهی بسیاری در یک خانوادهی روسی رخ میدهد که هریک از اعضای این خانواده را دچار تحول میکند.
«پروفسور سربریاکوف»، پژوهشگر میانمایه و متظاهر، سالهاست که با جان کندن دخترش (سونیا) و برادر زنش (دایی وانیا) که ادارهی ملکی را که از زن محروماش به ارث برده به عهده دارند، زندگی بیدغدغهای را میگذرانند. سربریاکوف حالا با «یلنا»، دختر جوانی که مجذوب شهرت او شده، ازدواج کرده است. هم وانیا و هم یلنا کمکم پی میبرند که پروفسور آدم متوسطی است. بیقراری یلنا و خودخواهی سربریاکوف ادارهی ملک را مختل میکند و... .
دابی وانیا در میان دوازده تراژدی چخوف، تنها نمایشنامهای است که به خودکشی شخصیتش ختم نمیشود.
نمایشنامه دایی وانیا در بارهی بطالت و ابتذال است. در بارهی آدمهایی که از شرایط خود راضی نیستند. مهم نیست چه موقعیتی دارند، ارباب، پزشک، زمیندار یا حتی بانوی زیبایی که همه را مجذوب خود میکند. همه افسردهاند به جز زن پیر پیشخدمتی که عمری برابر عمر خانه دارد و هیچ ارتباطی، نه با دنیایی که در آن زندگی میکند دارد، نه با آدمهای اطرافش.
دایی وانیا با ترجمهی هوشنگ پیرنظر نشر قطره، ناهید کاشیچی نشر جوانه توس و پرویز شهدی بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه در ایران به چاپ رسیده است.
سودابه امیری
۱۱۲ صفحه - رقعی (شومیز) - چاپ ۱۰ - ۵۰۰ نسخه ISBN: ۹۷۸-۹۶۴-۳۴۱-۲۷۰-۸
تاریخ نشر:۹۵/۰۶/۰۷ قیمت :۸۰۰۰۰ ریال
ارسال دیدگاه
venus
محتوی این کتاب مربوط به زندگیهایی است که در آن شخصیتهای داستان سرنوشت خود را پذیرفتند و هیچ تلاشی برای بهبود یا تغییر شرایط خود نمیکنند، به علاوه قبول حقیقت زندگی گاهی غیرممکن می شود و برای رهایی از وضع موجود برخی فرار را بر قرار ترجیح میدهند و عدهی دیگری خود را مشغول روزمرگی میکنند تا مرگشان فرا رسد و آرامش را در دنیای خارج از جسم تجربه کنند...
1399-02-06