اعترافات یک رمان نویس جوان
معرفی کتاب اعترافات یک رمان‌نویس جوان
همه‌ی کسانی که به نوشتن داستان و رمان علاقه‌مندند خیلی مشتاقند که بدانند رمان‌نویسان بزرگ چطور یک رمان خلق می‌کنند. اومبرتو اکو، فیلسوف، محقق ادبی، نشانه‌شناس و رمان‌نویس ایتالیایی در کتاب «اعترافات یک رمان‌نویس جوان» (با عنوان انگلیسی Confessions by a young novelist) نحوه‌ی کارِ رمان‌نویسی خود را بیان کرده است. او که همیشه در پاسخ سؤال چگونه رمان می‌نویسید؟ به شوخی جواب می‌داده «از چپ به راست»، امّا در این اثر، کاملاً محققانه و با موشکافی به نحوه‌ی رمان نوشتن خود پرداخته است. این کتاب در ایران با دو ترجمه مجتبی ویسی (مروارید) و رضا علیزاده (روزنه) در بازار موجود است. ترجمه‌ی مجتبی ویسی از این کتاب شهرت و محبوبیت بیشتری دارد.
اومبرتو اکو در این اثر فراتر از بیان طریقه‌ی رمان‌نویسی، در واقع بنیان‌های فکری، الگوهای نوشتاری و دل‌بستگی‌هایش را هم باز کرده و کتابش فراتر از یک درس‌نامه درباره‌ی رمان‌نویسی است. با وجود این‌که روش او کاملاً علمی و محققانه است، لحن طنز و روایت خواندنی‌اش چیزی بین علمی و ادبی بودن را ارائه می‌دهد. او عنوان کتاب را اعترافات یک رمان‌نویس جوان گذاشته، این درحالی است که بیش از هفتاد سالش است. دلیلش این است که او اوّلین رمانش «نام یک گل سرخ» را در سال 1980 و در سن 50 سالگی منتشر کرده و به نسبت سایر زمینه‌هایی که در آن فعال بوده، خیلی دیرتر به فکر رمان‌نویسی افتاده و از این بابت، به طنز خود را رمان‌نویسی جوان می‌داند و می‌گوید که هنوز آینده‌ی زیادی دارد و باید رمان‌های بسیاری بنویسد.
اومبرتو اکو در کتاب خود به نویسندگانی که نوشته‌ی خود را الهام خوانده‌اند، انتقاد می‌کند. او معتقد است کار نوشتن رمان فقط 10 درصدش الهام است و باقی ماجرا به تلاش و زحمت و ایجاد ساختار و الگویی درست که به اصطلاح مو لای درزش نرود، بستگی دارد. در این اثر اکو دو نوع مؤلف الگو و مؤلف تجربی را معرفی می‌کند. از شخصیت‌های داستانی و چگونگی خلق آن‌ها می‌گوید. خودش عادت داشته که برای نوشتن رمان دقیقاً مکان رمان را از نظر جغرافیایی بررسی کند و تمامی اطلاعات لازم را جمع‌آوری کند و حتّی چهره‌ی شخصیت‌هایش را طرح بزند. او تمام شخصیت‌های داستانی خود را پیش از نوشتن می‌کشید. او همچنین در مورد نحوه‌ی تأثیرپذیری ما از شخصیت‌های داستانی که در دنیای واقعی حضور ندارند، صحبت می‌کند. این که مثلاً چرا برای آناکارنینا گریه می‌کنیم و یا حداقل متأثر می‌شویم، درحالی که صرفاً حاصل تخیل نویسنده‌اش است.
کتاب دارای چهار درس‌گفتار است که عبارتند از: نوشتن از چپ به راست، مؤلف، متن و تأویل‌گران و ملاحظات چند در باب شخصیت‌های داستانی، همچنین بخش فهرست‌های من که در آن نام رمان‌های مورد پسندش را لیست کرده است. خواندن چنین کتابی به ویژه برای نویسندگان جوان بسیار جذّاب و راه‌گشاست.
محدثه میرجعفری
اکو، اومبرتو، 1932 - آثار منسوب
۲۰۶ صفحه
کتاب های مشابه
درباره لک‌لک بوک
طراحی و بهینه سازی | مجتمع ارتباطات نوین ایرانیان
ارسال دیدگاه