پرندهی من
فریبا وَفی (زادهی ۱ بهمن ۱۳۴۱ در تبریز) رماننویس و نویسندهی داستان کوتاه ایرانی است. رمانهای «پرندهی من» و «رؤیای تبت» از آثار او، برندهی چند جایزهی ادبی معتبر در ایران شدهاند.
«پرندهی من» نخستین رمان فریبا وفی بود که در سال ۱۳۸۱ منتشر شد. این کتاب برندهی جایزهی بهترین رمان سال ۱۳۸۱، سومین دوره جایزه هوشنگ گلشیری و دومین دوره جایزهی ادبی یلدا شده و از سوی بنیاد جایزهی ادبی مهرگان و جایزهی ادبی اصفهان تقدیر شدهاست. ترجمه آلمانی این کتاب با عنوان Kellervogel (پرنده زیرزمین) در آلمان منتشر شده.
«پرندهی من» داستان زنی با دو بچه کوچک است که بعد از مدتها دربهدری صاحب خانهای پنجاه متری میشود و از این بابت خوشحال است، اما خوشحالیاش زیاد طول نمیکشد زیرا شوهرش امیر میخواهد خانه را بفروشد و به کانادا مهاجرت کند. زن مایل به رفتن نیست و سعی دارد با نگاه به گذشته و تحلیل آن جایگاه خودش را در زندگی پیدا کند. در واکاوی گذشتهی او، نکتههای ظریف و تازهای از زندگی زنی ایرانی میبینیم و همراه با رنجها و شادیهای او، با بغرنجی موقعیت کنونی روبرو میشویم.
در نگاه اول، «پرندهی من» اثر فریبا وفی نمونهای دیگر از رمانهای نویسندگان زنی بهنظر میرسد که قهرمان اول آنها زنی خانهدار است و در آن قرار است صدای زن خانهدار و دغدغههای روزمره فضای اندرونی ثبت شود، یعنی اثری که در دل فضای سنتی جای میگیرد و زویا پیرزاد و گلی ترقی غالباً از نمونههای شاخص آن تلقی میشوند. اما از قرار معلوم این رمان تفاوتهایی اساسی با برداشت رایج از این سنت دارد. هدف رمان «پرندهی من» نه صرفاً صدا دادن به زن و ثبت زندگی روزمره زنان خانهدار، بلکه ثبت حضور تناقضات کلی جامعه در دل زندگی روزمرهی زنانه و فضای اندرونی خانه است.
الهه ملک محمدی
داستانهای فارسی - قرن ۱۴
ارسال دیدگاه