تصور غلط و رایجی هست که علم مقولهای است فاقد جنبههای شخصی، بیطرف و کاملاً واقعنگر. فعالیتهای انسانیِ دیگر، بیشترشان متأثر از روندهای رایج، امیال و اشخاصاند. اما فرض بر آن است که علم محدود به قواعد و روشهای پذیرفتهشده و مقید به آزمونهای بسیار دقیق است. مهم نتایجاند. نه کسانی که آنها را به دست میآورند.
علم هم مثل همهی تلاشهای انسان فعالیتی است انگیختهی آدمیزاد و به همین مناسبت تابع مد و هوس است. در این مورد آنچه مُد را تعیین میکند، بیش از آنکه موضوع بحث باشد، جهانبینی دانشمندان است. هر دورانی به شیوهی وژه ی خود با مسائل علمی رودررو میشود، و این رویکرد معمولاً پس از آن برگزیده میشود، که شخصیتهای علمیِ پیشگام، و بانفوذ، دستور کار را تعیین، و بهترین روشهای رسیدن به نتیجه را توصیف کردهاند. گاهی دانشمندان آنقدر پرآوازه میشوند، که توجه همگی مردمان را هم جلب میکنند، و اگر از موهبت استعداد شگرف هم بهرهمند باشند، ممکن است نماد تمامی جامعهی علمی شوند. ریچارد فاینمن، همچون نیوتون، و انیشتین، نماد فیزیک آخرین دهههای سدهی بیستم میلادی شدند و ایشان نخستین آمریکایی ست که به این جایگاه نائل آمدند.
موضوع(ها):
فیزیک
ارسال دیدگاه