خسی در میقات
«جلال آل احمد»، نویسنده، منتقد ادبی و مترجم است و به سبک رئالیسم می‌نوشت. او در جنبش روشنفکری و نویسندگی ایران تأثیر زیادی داشته است. آل احمد علاوه بر داستان، مقاله‌های اجتماعی و پژوهش‌های مردم‌شناسی و سفرنامه هم می‌نوشت و در حوزه‌ی سیاست هم فعالیت‌هایی داشت.
کتاب خسی در میقات در واقع شرح سفرش در سال 1343 به مکه است. این اثر به نوعی با همه‌ی آثار و از جمله اثر مشهور «غرب‌زدگی» آل احمد ارتباط دارد وآمیزه‌ای است از سبک و مفاهیم مختلف آثار او. خسی در میقات هم سفرنامه‌نویسی است و هم مستندنگاری و انتقادهای سیاسی، اجتماعی و مذهبی نیز در آن دیده می‌شود. بیشتر انتقادات آل احمد مثل همیشه، به غرب‌زدگی مسلمانان و دنیای اسلام می‌پردازد. خسی در میقات هم نقد است و شکست مسلمانان در برابر غرب را بازگو می‌کند و هم امید به بازسازی هویت اسلامی و بازگشت به دین و معنویت. این کتاب هم سفر بیرونی آل احمد در بازگشت به دین است و هم سفر معنوی و درونی وی به قصد فهم حقیقت دین.
سبک آل احمد که عصبی، پرخاشگر، دقیق، فشرده و صمیمی در خسی در میقات متأثر از سفرنامه‌نویسی «ناصرخسرو» است. ناصرخسرو هم شرحی از سفرش به مکه دارد و گرچه نگرش آن دو متفاوت است اما به لحاظ ساختار تفاوت چندانی میان این دو نوشته نیست.
کتاب خسی در میقات، دو سال بعد از سفر آل احمد به حج چاپ شد و تاکنون توسط ناشران مختلفی به چاپ رسیده است.
سودابه امیری
کتاب های مشابه
درباره لک‌لک بوک
طراحی و بهینه سازی | مجتمع ارتباطات نوین ایرانیان
ارسال دیدگاه
mryshahr
دیدم که تنها «خسی» است و به «میقات» آمده است و نه «کسی» و به «میعاد»ی. و دیدم که «وقت» ابدیت است، یعنی اقیانوس زمان. و «میقات» در هر لحظه ای. و هر جا. و تنها با خویش. چرا که «میعاد» جای دیدار توست با دیگری. اما «میقات» زمان همان دیدار است و تنها با «خویشتن». و دانستم که آن زندیق دیگر میهنه ای یا بسطامی چه خوش گفت وقتی به آن زایر خانه ی خدا در دروازه نیشابور گفت که کیسه های پول را بگذار و به دور من طواف کن و برگرد. و دیدم که سفر، وسیله دیگری است برای خود را شناختن. این که «خود» را در آزمایشگاه اقلیم های مختلف به ابزار واقعه ها و برخوردها و آدم ها سنجیدن و حدودش را به دست آوردن که چه تنگ است و چه حقیر است و چه پوچ و هیچ.
1398-07-24