مرتضی مطهری

تولد : مرتضی مطهری (زادهٔ ۱۳ بهمن ۱۲۹۸ برابر با ۳ فوریه ۱۹۲۰ میلادی در فریمان - ۱۱ اردیبهشت ۱۳۵۸ ) روحانی شیعه، استاد فلسفهٔ اسلامی و کلام اسلامی و تفسیر قرآن، عضو هیئت موتلفه اسلامی و از نظریه‌پردازان نظام جمهوری اسلامی ایران بود.

وی قبل از انقلاب سال ۱۳۵۷ استاد دانشکده الهیات دانشگاه تهران بود. بعد از انقلاب به ریاست شورای انقلاب منصوب شد.
سید روح‌الله خمینی علاقهٔ زیادی به وی داشت، تا بدانجا که بعد از مرگش گفت: «فرزند عزیزی را که پارهٔ تنم و حاصل عمرم بود، از دست دادم»
در ادبیات جمهوری اسلامی ایران از وی با عنوان «معلم شهید» یاد می‌شود.
مرتضی مطهری در شامگاه روز سه‌شنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۳۵۸ پس از پایان جلسه‌ای در منزل یدالله سحابی به همراه گروهی از رجال سیاسی انقلابی، در تاریکی شب و هنگام خروج از محل جلسه در کوچه پارک امین الدوله، هدف گلولهٔ یکی از افراد گروه فرقان قرار گرفت و پس از انتقال به بیمارستان طرفه درگذشت.

برخی از آثار :
۱. آیینه جام
۲. اخلاق جنسی در اسلام و جهان غرب
۳. آزادی معنوی
۴. اسلام و مقتضیات زمان (۲ جلد)
۵. آشنایی با علوم اسلامی (۳ جلد: منطق و فلسفه، کلام و عرفان و حکمت عملی، اصول فقه و فقه)
۵. آشنایی با قرآن (فعلاً ۱۴ جلد)
۶. شرح اصول فلسفه و روش رئالیسم علامه طباطبایی (۵ جلد)
۷. امامت و رهبری
۸. امدادهای غیبی در زندگی بشر
۹. انسان در قرآن
۱۰. انسان کامل
۱۱. انسان و ایمان
۱۲. انسان و سرنوشت
۱۳. بیست گفتار
۱۴. پاسخ‌های استاد به نقدهای کتاب مسئله حجاب
۱۵. پیامبر امی
۱۶. آینده انقلاب اسلامی
۱۷. تعلیم و تربیت در اسلام
۱۸. تکامل اجتماعی انسان
۱۹. توحید
۲۰. جاذبه و دافعه علی
و ...