بابا گوریو

بابا گوریو (به فرانسوی: Le Père Goriot)
«باباگوریو» اثر اونوره دو بالزاک (Honore de Balzac) نویسنده‌ی رئالیست فرانسوی است که در سال ۱۸۳۴ در مدت چهل روز نوشته شد، نخستین بار در مجله‌ی «پاریس» منتشر گردید و در سال ۱۸۳۵ به صورت کتاب منتشر شد. باباگوریو در ایران تاکنون توسط م. ا. به‌آذین، ادوارد ژوزف و مهدی سحابی به فارسی برگردانده شده‌است.
«بابا گوریو» بدون شک یکی از بهترین آثار بالزاک است؛ در همان سال ۱۸۳۴ که نوشتنش را شروع کرد به دوستانش پیغام می‌داد که اثر بزرگی را شروع کرده است و نتیجه‌اش چیزی خواهد بود که کاملاً خلاف انتظار خواهد بود.
این کتاب ماجرای زندگی جوان شهرستانی ساده‌دلی به نام اوژن دو راستینیاک است که به پاریس آمده و در «پانسیون ووکه» که محل اقامت افراد گوناگون و غریبی است، اقامت می‌کند. یکی از افراد ساکن در این پانسیون بابا گوریو است که ثروتش را به دو دختر پرطمعش می‌سپارد و...
این داستان که در پاریس بورژوازی قرن نوزدهم رخ می‌دهد، داستان تلاقی سرنوشت انسان‌های گوناگون است که در قالب شخصیت‌های مثبت و منفی عناصر سازنده داستان را تشکیل می‌دهند، برداشتی واقع‌گرایانه از کمدی دردناک موجودی به نام انسان.
همانطور که م. ا.به‌آذین، مترجم کتاب در مقدمه‌ی باباگوریو می‌گوید، این داستان فقط قصه‌ی پدر بدبختی که دخترانش فداکاری مداوم و محبت بی‌دریغ او را با بدترین ناسپاسی و حق ناشناسی جواب می‌گویند نیست. در این داستان، به موازات سرگذشت گوریو، داستان دیگری جریان دارد که کمتر از آن شورانگیز نیست و آن مواجهه‌ی جوانی ساده و شهرستانی با زندگی در پاریس یا زندگی به طور اعم است.
کلود فارو عضو فرهنگستان فرانسه می‌گوید که این داستان را بارها خوانده و هربار همان هیجان مطالعه‌ی اول به او دست داده‌است. داستان باباگوریو نه فقط در زمره‌ی بزرگ‌ترین رمان‌های دنیاست بلکه نشان‌گر شاهکار نبوغ انسانی است.
الهه ملک‌محمدی

داستان‌های فرانسه - قرن 19م.
۳۱۶ صفحه - رقعی (شومیز)

اونوره دو بالزاک اُنوره دو بالزاک (Honoré de Balzac) متولد ۲۰ مه ۱۷۹۹ ، نویسنده‌ی نامدار فرانسوی است که او را پیشوای مکتب واقع‌گرایی (ادبیات) اجتماعی می‌دانند. وی در ۱۸ اوت ۱۸۵۰، در سن ۵۱ سالگی درگذشت.