سلینجر تنها نویسندهی پس از جنگ در امریکاست که آثارش مورد استقبال همگان قرار گرفته. این استقبال نوعی عقبنشینی ادبی از آثار نویسندگان بزرگی چون هرمان ملویل، هنری جیمز و ویلیام فاکنر است. زیرا که آدمهای آثار سلینجر بیشتر درونگرایانی هستند که خواننده به آسانی میتواند تصویر خود و معاصران خود را در آینهی آنها باز شناسد.
سلینجر در عین حال به تقابل کودکی و بزرگسالی دست میزند، به تقابل بیگناهی و پلیدی، امید و نومیدی و حقیقت و دغلکاری. مواجههی فساد آدمها و ادراک کودک موضوعی بکر در داستاننویسی امروز است. این کودک که هم قربانی دغلکاریهای ماست و هم نجاتدهنده، با چشمان نگران خود در اکثر داستانهای سلینجر حضور دارد.
نه داستان سلینجر که حکایت تنهایی در آزادی است یکی از ده کتاب کلاسیک مدرن جهان شمرده شده است.
ارسال دیدگاه