«آبیتر از گناه» اثر محمد حسینی نویسنده معاصر ایرانی و برنده جایزه هوشنگ گلشیری است که نشر ققنوس آن را روانه بازار کرده و بارها تجدید چاپ شده است. آبیتر از گناه، رمان و یا به زعم عدهای داستان بلندی است که راوی آن پسر جوانی شهرستانی است که به شرح ماجرا میپردازد. داستان از ادبیات اعترافی بهره جسته است. راوی به شکل تک گویی سعی بر شرح ماجرایی دارد، گویی وی در محضر قانون است بی آن که حتی مشخص شود که او برای چه کسی اعتراف میکند.
راوی داستان پسری جوان و دست و پا چلفتی است که به رغم ممانعت والدینش برای کار به تهران آمده است. او مصحح است و به استخدام شازدهای قجری در میآید تا برایش شعر بخواند. داستان از جایی شروع میشود که گویی عصمت به قتل رسیده و پسر جوان مظنون به قتل وی است.
تکگوییهای راوی از همان ابتدای داستان آغاز میشود. او تماماً دلیل و برهان میآورد تا خود را از گناه مبرا سازد. جریان داستان و تکگوییهای راوی به قدری تأثیرگذار است که خواننده به راوی علاقهمند میشود و از صمیم قلب دلش میخواهد اعترافاتش در محضر قانون پذیرفته و مبرا شود، اما آخر داستان به سبکی غیرمنتظره رقم میخورد...
این اثر محمد حسینی از نظر نثر و زبان بینظیر است. زبان داستان، زبانی است بسیار قوی و پیشرونده و به دور از اطناب. فضاسازی نیز همینطور جذاب است. گردش داستان، زبان و نوع روایت این اثر را به اثری بینظیر و خوشخوان تبدیل کرده است.
داستانهای فارسی - قرن 14
۱۲۸ صفحه
ارسال دیدگاه