ویلیام استنلی مروین

تولد : دبلیو. اس. مروین (انگلیسی: W. S. Merwin؛ زاده‌ی ۳۰ سپتامبر ۱۹۲۷-درگذشته ۱۵ مارس ۲۰۱۹) یک شاعر، نویسنده و مترجم اهل ایالات متحده آمریکا بود.

ویلیام استنلی مروین در ۳۰ سپتامبر ۱۹۲۷ در نیویورک سیتی به دنیا آمد. پدرش کشیش کلیسای پروتستان بود که در شرایطی سخت و خشونت‌بار بزرگ شده بود. مادرش از کودکی یتیم بود و بعدها برادرش و بعد اولین فرزندش را نیز از دست داد. ثمره‌ی خشونت و فلاکت که از کودکی زندگی مروین را احاطه کرده بود، در تمام شعرهای این شاعر بزرگ مشهود است.
مروین از پنج سالگی مشغول سرودن سرودهای روحانی شد. کودکی‌اش در اونیون سیتی، نیوجرسی و اسکرانتون، پنسیلوانیا گذشت و سپس وارد دانشگاه پرینستون شد. او آنجا هم‌دوره‌ی گلاوی کینل بود. شعر را در کلاس بلاک‌مور، منتقد برجسته آموخت و جان بریمن از استادانش بود. پس از اینکه در ۱۹۴۸ فارغ‌التحصیل شد، یک سال اضافه همان‌جا ماند تا زبان لاتین بیاموزد. سپس با اولین همسرش «دوروتی جین فیری» (Dorothy Jeanne Ferry) ازدواج کرد و به کار نوشتن نمایشنامه‌های منظوم و تدریس خصوصی به کودکان خانواده‌های ثروتمند پرداخت.
مروین سپس به اروپا رفت و در سال ۱۹۵۰ به عنوان آموزگار پسر رابرت گریوز در اسپانیا استخدام شد. او آنجا با «دیدو میلروی» (Dido Milroy) آشنا شد که او را در حیطه‌ی ادبیات و کار ترجمه پیش برد و به ازدواجی مجدد انجامید. اولین کتاب شعر مروین «نقابی برای ژانوس» A Mask for Janus در سال ۱۹۵۲ برنده‌ی «جایزه‌ی یال» شد.
ویستن هیو آودن این اثر را بخاطر ذوق هنری شاعر و انقیادش به صنایع بدیع کلاسیک و اسطوره‌ها ستود. مروین را از جمله شاعران غزل‌سرا می‌دانند در زمانه‌ای که غزل‌سرایی در غرب و بخصوص در میان آنگلوساکسون‌ها رواج پیدا کرده‌است.

مروین همراه دیدو چند سالی در لندن و جنوب فرانسه زندگی کرد. او در خلال سال‌های ۱۹۵۶ و ۱۹۵۷ در کمبریج و ماساچوست نمایشنامه‌های منظوم می‌نوشت. اقامت در لندن دوستی عمیق با سیلویا پلات و تد هیوز را با خود داشت. مروین در بوستون با گروهی که اطراف رابرت لاول جمع شده بودند آشنا شد و کنار آن‌ها به تمرین نوشتن شعرهایی کوتاه‌تر با وزن‌های نامتعارف پرداخت. در سال ۱۹۶۲ ویراستار شعرهای دی‌نیشن بود. در سال ۱۹۶۸ از دیدو جدا شد و چند سالی به نیویورک رفت. او در دهه‌ی ۱۹۶۰ همپای بزرگانی چون رابرت بلای، آدرین ریچ، دنیز لورتوف، رابرت لاول، آلن گینزبرگ و یوسف کومونیاکا، به شاعری ضد جنگ معروف شد. کتاب «شپش» در ۱۹۶۷ و به دنبال آن «نردبان‌بر» در ۱۹۷۰ هردو با بیان افسانه‌های باستانی،
جهت‌گیری سیاسی مشخصی ضد جنگ ویتنام داشتند. مروین بخاطر فعالیت‌های صلح طلبانه‌اش در ژوئن ۱۹۷۱ برنده‌ی جایزه پولیتزر برای شعر شد و مبلغ جایزه را نیز برای ابراز مخالفت، به جنبش مقاومت ضد جنگ بخشید.
مروین از سال ۱۹۷۶ به هاوایی رفت تا آئین بودایی را از «روبرت آیتکن» بیاموزد. او آنجا در سال ۱۹۸۳ با «پائولا شوارتز» (Paula Schwartz) در آیین بودایی ازدواج کرد و در جزیره‌ی مائوئی ساکن شد. خانه‌ای که او برای زندگی در این جزیره ساخت در میان هکتارها مرتعی قرار دارد که با تلاش‌های خودش از نابودی نجات یافته‌اند. تمرین‌های سخت بودایی و تلاش‌های فداکارانه‌ی مروین در حفاظت از محیط زیست تأثیر بسیاری بر کارهای بعدی او گذاشت.

یکی از مشهورترین کارهای مروین «گل‌های بهاری وانتادور» The Mays of Ventadorn است. این کتاب در سال ۲۰۰۲، وقتی که نشریه‌ی نشنال جئوگرافی از چند نویسنده‌ی نام‌آشنا خواست سفرنامه‌ای از مکان دلخواهشان بنویسند نوشته شد. مروین «قلعه‌ی افسانه‌ای برنارد دو وانتادور» را در دل دره‌ی لیموزین برگزید؛ این اثر بیشتر از اینکه سفرنامه باشد شاعرانه‌ای‌ست آمیخته به اسطوره‌ها.
مروین رئیس سابق آکادمی شعر آمریکاست و از سال ۱۹۹۹ در کنار «ریتا داو» و «لوئیز گلوک» مشاور بخش شعر کتابخانه‌ی ملی است.
ده‌ها کتاب شعر و بیشتر از بیست اثر ترجمه دارد. ترجمه‌ی افسانه‌های اسپانیایی، آثار ژان فولن، آنتونیو پورکیا، پابلو نرودا، فدریکو گارسیا لورکا و بخصوص برزخ، دانته آلیگیری از جمله ترجمه‌های مشهور این شاعرند. به عقیده‌ی او «کار ترجمه به سادگی غیرممکن و با اینحال ضروری‌ست».
نیویورک تایمز کتاب «مهاجرت» Migration: New and Selected Poems مروین را در فهرست صد کتاب برتر سال قرار داده‌است. این کتاب «جایزه‌ی کتاب ملی» در سال ۲۰۰۵ و جایزه‌ی پیک کتاب در سال ۲۰۰۶ را از آن خود کرده‌است. کتاب «کمپانی حاضر» مروین در سال ۲۰۰۶ برنده‌ی جایزه‌ی ملی ربکا جانسون بابیت شده‌است. در سال ۲۰۰۹ بخاطر کتاب شعر «سایه‌ی شعرای یمانی» The Shadow of Sirius برای بار دوم برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر شد.
دیوید سن‌ژان برای ویلیام اس مروین لقب «آخرین خنیاگر» و مارک ایروین، «ویرجیل معاصر» را برگزیده‌اند. مروین در جزیره مائوئی، هاوایی زندگی می‌کرد و همان‌جا به فعالیت‌های ادبی و اجتماعی خویش مشغول بود.

آثار
۱. نقابی برای ژانوس
۲. مهاجرت
۳. سایه‌ی شعرای یمانی
۴. گل‌های بهاری وانتادور
۵. شپش
۶. نردبان‌بر