محمدتقی جعفری
تولد : محمدتقی جعفری، متولد ۲۴ مرداد ۱۳۰۴ در تبریز، از جمله‌ی مفسران نهج البلاغه، فیلسوفان مسلمان و مولوی‌شناسان معاصر ایران می‌باشد. وی ۲۵ آبان ۱۳۷۷ در انگلستان درگذشت.
محمدتقی نزد مادر مقداری مقدمات دروس و قرآن را آموخت. آنگاه در مدرسه‌ی اعتماد تبریز پایه چهارم و پنجم را با رتبه بالا گذراند. سپس به همراه برادرش مقارن سال‌های پایانی جنگ جهانی دوم به مدرسه‌ی طالبیه تبریز رفته و تحصیلات علوم دینی را نزد استادان آنجا پی گرفت.
در سال ۱۳۲۰ در ۱۵ سالگی، زادگاه خویش را به قصد اقامت در تهران ترک نمود، و در مدرسه مروی نزد استادان تحصیل متن رسائل و مکاسب را پی گرفت. پس از سه سال، در سال ۱۳۲۲ ه. ش به شهر قم مهاجرت نمود، و ضمن تحصیل در مدرسه دارالشفای قم ملبس به لباس روحانیت گردید و دروس خارج را در آنجا آغاز کرد.
وی سپس برای ادامه تحصیلات، راهی نجف شد. وی بیست و سه ساله بود که به درجه‌ی اجتهاد نائل گردید. وی در سال ۱۳۳۶ یا ۱۳۳۷ پس از یازده سال اقامت در نجف به ایران بازگشت.
محمدتقی جعفری مکاتباتی نیز با ریاضیدان و متفکر انگلیسی برتراند راسل داشته‌است.
محمدتقی جعفری در سال ۱۳۷۷ به دلیل ابتلا به سرطان، ابتدا در ایران تحت درمان قرار گرفت و سپس به انگلستان منتقل شد؛ ولی پس از یک عمل جراحی بر اثر سکته‌ی مغزی در ۲۵ آبان ۱۳۷۷ برابر با ۲۶ رجب ۱۴۱۹ قمری درگذشت. دو روز بعد در دانشگاه تهران بر پیکرش نماز خواندند. سپس پیکرش به مشهد فرستاده شد و در دارالزهد حرم امام رضا دفن شد.
آثار
1. عرفان اسلامی
2. بررسی افکار هیوم و راسل
3. حقوق جهانی بشر و کاوش‌های فقهی
4. چهار شاعر (خیام، نظامی، سعدی، حافظ)
نوشته ای از محمدتقی جعفری
«به عقیده ما، بشر یک میلیون اشتباه ندارد، بلکه تنها و تنها، یک اشتباه مرتکب شده است و آن این است که: هدف و ایده آل زندگی خود را نمی داند.».
کتاب های محمدتقی جعفری
درباره لک‌لک بوک
طراحی و بهینه سازی | مجتمع ارتباطات نوین ایرانیان
ارسال دیدگاه