تولد : جواد مجابی متولد ۲۲ مهر ۱۳۱۸ در شهر قزوین شاعر، نویسنده، منتقد ادبی وهنرهای تجسمی، نقاش،طنزپرداز و روزنامهنگار ایرانی است.
جواد مجابی متولد ۲۲ مهر ۱۳۱۸ در شهر قزوین شاعر، نویسنده، منتقد ادبی وهنرهای تجسمی، نقاش،طنزپرداز و روزنامهنگار ایرانی است.او لیسانس حقوق و دکتری اقتصاد را از دانشگاه تهران گرفته است. برای مدتی کارمند دادگستری و بعد کارشناس فرهنگی وزارت فرهنگ و هنر بود. همزمان روزنامهنگاری حرفهای را در فاصله بین سالهای ۱۳۴۷–۱۳۵۸ در روزنامهٔ اطلاعات با عنوان دبیر فرهنگی روزنامه ادامه داد. بعدها با مجلات ادبی ایران از جمله فردوسی، جهان نو، خوشه، آدینه و دنیای سخن همکاری داشت که مدتی نیز سردبیری مجلهٔ اخیر را به عهده داشت.
نوشتههای جواد مجابی بیش از هفتاد اثر چاپ شدهاست که عمدتاً شامل هشت مجموعه شعر، چهار مجموعه داستان کوتاه، نه رمان، چندین نمایشنامه و فیلم نامه و داستان کودکان و آثار طنز و طرحهای هجایی و چند مجموعه مقالات و چند شناخت نامه ادبی درباره نویسندگان و شاعران ایران است.
کتاب «نود سال نوآوری در هنر تجسمی ایران» به قلم جواد مجابی در دو جلد و حدود هشتصد صفحه نخستین کتاب از نوع خود است که در اردیبهشت ۱۳۹۵ منتشر شد .
شعر
فصلی برای تو (دی ماه ۴۴)
زوبینی برقلب پاییز (۴۹)
پرواز در مه (۵۶)
بر بام بم (۷۱)
سفرهای ملاح رؤیا (۷۲)
«پوپکانه» (۷۴)
شیدائیهاشعرهای من و پوپک (بهار ۷۹)
به نسیم صبح فرداکلام غایب
خاطرات ماربی یاترانههای مجوسان
شاهین این زمستان
در گردش بیشههای تابستان
وطن روی کاغذ
شعر امروز خیابان
عاشقانههای جواد مجابی
سوار قطار فردا
روز جشن کلمات
شعر ۲۶
در این اتاقها
سر بر خط عاشقی
گزینه اشعار جواد مجابی
هنوز ای وطن
من و پروانهای سفید
دری به شاد خوئی (دی ۷۹)
سفرهای ملاح رؤیا (۵ کتاب) (۸۱)
سالهای شاعرانه(۳ کتاب) (۸۲)
شعر بلند تامل(۴ کتاب) (۸۲)
وطن روی کاغذ انتشارات چلچله
طنز
یادداشتهای آدم پرمدعا (آذر ۴۹)
آقای ذوزنقه (آذر ۵۹)
یادداشتهای بدون تاریخ (فروردین ۵۸)
شب نگارهها
روایت عور
جونم واست بگه
بغل کردن دنیا
عین حبه نبات
نیشخند ایرانی (۴ کتاب) (۸۲)
داستان کودکان
پسرک چشم آبی (اسفند ۵۱)
سیبو و سار کوچولو (۵۵)
پنیر بالای درخت (بهار ۵۷)
نرگس در آینه
کاشکی
«به اعتقاد من انسان همواره باید علیه هر چیزی، حتی خودش طغیان کند. این فکر انسان را نجات میدهد. هنرمندی که طغیاننگر نباشد و دائماً از خودش تعریف کند از خودش جا میماند.»
ارسال دیدگاه