برام استوکر

تولد : برام استوکر (Bram Stoker) متولد 8 نوامبر ۱۸۴۷، نویسنده‌ی ایرلندی و خالق رمان دراکولا است. وی 20 آپریل 1912 در سن 64 سالگی درگذشت.

برام استوکر، فرزند سوم خانواده‌ای هفت‌فرزندی بود. تا هفت‌سالگی تقریباً همه مطمئن بودند که به‌دلیل بیماری در سنین کودکی، هرگز قادر به راه رفتن روی پاهای خودش نخواهد بود. این بیماری و نیاز او به کمک دیگران در زندگی، تجربه‌ای عمیق بر افکار او گذاشت که بعدها در آثار ادبی او مشاهده شد. «خواب ابدی» و «رستاخیز مردگان»، که مفاهیم اساسی و کلیدی داستان جاودانه‌ی او، دراکولا است، نتیجه‌ی مستقیم تجربه‌ی اوست، چراکه بیشتر عمر خود را در رختخواب گذراند. بیماری و درمان ناگهانی او از دید پزشکان چیزی جز یک معجزه نمی‌توانست باشد. بعد از طی‌کردن دوران نقاهت، او تبدیل به انسانی عادی گشت، و حتی بعداً با بازی در تیم فوتبال دانشگاه دوبلین، جایی که در آن به تحصیل تاریخ، ادبیات، ریاضیات و فیزیک در کالج ترینیتی پرداخت، یک قهرمان شد. همچنین او رئیس کالج جامعه‌ی فیلسوف نیز بود و اولین نوشته‌ی او با عنوان پیروی از احساسات در نوشتن و جامعه چاپ شد و مأمور رسیدگی کالج جامعه‌ی تاریخ نیز بود. او تبدیل به یک عضو مدنی شد که دوره‌ی رضایت‌ب‌خشی در زندگی او نبود. به همین دلیل، کار دیگری در نقش یک روزنامه‌نگار و منتقد نمایش‌های درام در روزنامه‌ی پُستِ عصر پیدا کرد. علاقه‌ی او به تئاتر سبب‌ساز آشنایی و دوستی دیرینه‌ای میان او و هنرپیشه‌ی تئاتر، هنری ایروینگ شد.
استوکر در ۱۸۷۸ با فلورانس بالکوم، که قبلاً نامزد اسکار وایلد بود، ازدواج کرد. سپس به‌همراه همسرش ساکن لندن شد و عنوان مدیریت برنامه‌های تئاتر لایکوم را برای هنری ایروینگ پذیرفت. او تا ۲۷ سال بعد در همان مقام باقی ماند. همکاری با ایروینگ برای استوکر بسیار مهم بود، چراکه باعث پذیرفته‌شدن او در جامعه‌ی سطح بالای لندن شد و او توانست با جیمز مک نیل ویستلر (ویسلر) و سِر آرتور کونن دوئل ملاقات کند. همچنین در دوره‌ای که ایروینگ در حال سفر بود، فرصت پیدا کرد تا در کنار او دور دنیا را بگردد.
او با نوشتن تعداد زیادی از رمان‌های احساسی و عاطفی، درآمد اضافه‌ای هم برای خود ایجاد کرده‌بود. اما مشهورترین داستان او، بواسطه حضور شخصیت خون‌آشامی به نام کنت دراکولا (Count Dracula) بر سر زبان‌ها افتاد. برام استوکر در سال ۱۸۹۰ در لندن با آرمینیوس وامبری، شرق‌شناس مجارستانی آشنا گشت و از طریق او با افسانه‌هایی دربارهٔ شاهزادهٔ اهل رومانی، «ولاد سوم دراکولا» آشنا شد. این امر، زمینهٔ نوشتن کتاب داستان دراکولا به قلم برام استوکر گشت که در سال ۱۸۹۷ منتشر شد. قبل از شروع به نگارش این داستان، استوکر هشت سال را صرف تحقیق و بررسی در فرهنگ‌های اروپا و خواندن افسانه‌های مربوط به خون‌آشامان کرده‌بود. دراکولا یک نوشتهٔ رساله‌ای (epistolary novel) است که به‌صورت خاطرات ثبت‌شده، تلگراف‌ها، و نامه‌های ارسال‌شده بین افراد نگاشته شده‌است. دراکولا پایه و زیربنای بسیاری از فیلم‌ها و نمایش‌های اجراشده‌است. دو نمونه از آنها، که بیشترین نزدیکی را با متن مادر و اصلی داشتند، عبارت‌اند از نوسفراتو (Nosferatu) در ۱۹۲۲ و دراکولای برام استوکر در ۱۹۹۲. نوسفراتو زمانی ساخته شد که بیوهٔ استوکر هنوز زنده بود و سازندگان فیلم به‌خاطر قانون حق چاپ، مجبور به تغییردادن اسامی شخصیت‌ها و مکان‌ها شدند.

استوکر رمان‌های بسیار دیگری هم با عناصر وحشت و اتفاقات ماورای عادی نوشت، اما هیچ‌کدام در موفقیت حتی به گرد پای دراکولا هم نرسیدند.

سایر نوشته‌های او در این ژانر عبارت‌اند از:
1. عبور مار (۱۸۹۰)
2. جواهر هفت ستاره (۱۹۰۳)
3. آشیانه کرم سفید (۱۹۱۱)
4. جاده پامچال (۱۸۷۵)
5. عبور مار (۱۸۹۰)
7. واترز مو (۱۸۹۵)
8. شانه‌های شاستا (۱۸۹۵)
9. دراکولا (۱۸۹۷)
10. دوشیزه بتی (۱۸۹۸)
11. راز دریا (۱۹۰۲)
و ...