تولد : هرمان ملویل (Herman Melville)، متولد ۱ اوت ۱۸۱۹ ، رماننویس، شاعر و نویسندهی داستانهای کوتاه آمریکایی است. وی در تاریخ ۲۸ سپتامبر ۱۸۹۱ درگذشت.
هرمان ملویل در اول اوت سال ۱۸۱۹ در خانوادهای نسبتاً مرفه در شهر نیویورک به دنیا آمد. ملویل اصالتاً انگلیسی - اسکاتلندی و آلمانی بود. او در یازدهسالگی به همراه خانوادهاش به شهر کوچک آلبانی (در ایالت نیویورک) نقلمکان کرد و هرمان در آکادمی آلبانی شروع به تحصیل کرد. سال بعد به خاطر بدهی فراوان پدرش ناچار شد تا به کارهای مختلفی مشغول شود؛ از فروشندگی گرفته تا کارگری در مزرعه و حتی باوجود تحصیلات ناچیزش معلمی.
ملویل در هجدهسالگی ملوان شد و به همراه یک کشتی تجاری راهی بندر لیورپول در انگلیس شد. جنایتهایی که در کشتی و محلات ساحلی لیورپول دید تصورات رمانتیک او را از دریانوردی نابود کرد، اما چهار سال بعد به دلیل نیافتن شغلی مناسبتر ناگزیر از دریانوردی شد. هرمان این بار کشتی صید نهنگ آکاشنت را همراهی میکرد، اما شرایط زندگی در کشتی آنقدر غیرقابلتحمل بود که به همراه یکی از دوستان خود در جزایر مارکوئیز از فرار کرد و یک ماه در کنار قبیله آدمخوار تیپس (Typees) زندگی کرد، دورانی که بعدها از آن بهعنوان تجربهای لذتبخش یاد میکرد.
ملویل جزایر مارکوئیز را به همراه یک کشتی صیادی استرالیایی ترک کرد، اما زندگی پرحادثهاش آبستن مصیبتهای دیگری نیز بود. او با شرکت در یک شورش روانه زندان شد و البته بعد از مدت کوتاهی از زندان هم فرار کرد و به جزیره ایمکو در نزدیکی تاهیتی (یکی از جزایر مهم اقیانوس آرام) گریخته و در میان بومیان آن سرزمین متواری گشت. مردمی که آنها را خیلی بیشتر از هموطنانش دوست میداشت.
مدتی بعد به همراه یک کشتی ماهیگیر دیگر عازم هاوایی شد و چهارده هفته در هونولولو مرکز این مجمعالجزایر کارکرد و آنگاه برای خدمت سربازی در کشور خود ثبتنام کرد. ملویل در بیستوپنجسالگی، سه سال پس از فرار از آکوشنت در بوستن منزل گزید و دوران دریانوردیاش به پایان رسید.
آثار
1. تی پی (تای پی)
2. اُمو
3. موبی دیک (مابی دیک) یا نهنگ سفید
4. ماردی
5. ردبرن: اولین سفر (نخستین سفر)
6. نیمتنهی سفید (ژاکت سفید)
7. پیِر
8. بارتلبی محرر
9. ایسرائیل پاتر
10. مرد مطمئن
11. افسانههای پیازا
12. قطعهشعرهای جنگ و خاطرات جنگ
13. کلارل
14. جان مار و دیگر ملوانان
15. تیمالیون
16. بیلی باد (ناتمام)
17. دکلبان
18. قصههای بازار
و ...
«تصور یا رویت تیره بختی مردم فقط تا حد معینی عواطف شریف انسانی ما را برمی انگیزاند اما در پاره ای موارد خاص، از آن حد که گذشت، دیگر چنین نمیشود.»
ارسال دیدگاه