خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در قم

به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در قم، از سلسله نشست‌های پرونده نویسندگان کودک و نوجوان که به همت گروه «داستان جمعه» در مجتمع ناشران قم برگزار می‌شود، نشست نقد و بررسی آثار مصطفی خرامان با حضور این نویسنده و همچنین علی باباجانی و رقیه ندیری، نویسنده و منتقد ادبی و جمعی از نوجوانان علاقه‌مند به ادبیات داستانی در محل این مجتمع در قم برگزار شد.

مصطفی خرامان در ابتدا یکی از راه­‌های خوشبختی و پیشرفت مردم یک کشور را ترویج کتاب­خوانی و نوشتن کتاب عنوان کرد و گفت: اگر از هر 10 نفر، 9 نفر از مردم کشورمان کتاب­خوان باشند، کشور قدرتمند و پیشرفته‌­ای خواهیم داشت.

نویسنده کتاب «آرزوی سوم» خواندن داستان‌های فانتزی را در راستای گسترش ذهن کودک و نوجوان مفید دانست و بیان کرد: «نیل گیمن» را که معمولا داستان‌های رئال ـ فانتزی می­‌نویسد، به چین دعوت کردند تا در همایش ادبیات فانتزی سخنرانی کند. در ضیافت شام، او دلیل برگزاری همایش با محوریت فانتزی را سوال کرد و مسئول همایش پاسخ داد ما کپی‌کننده­‌های خوبی هستیم؛ ولی بلد نیستیم چیزی را ابداع کنیم، چند گروه در رشته­‌های مختلف تشکیل دادیم و به کشورهای مختلف فرستادیم. نتیجه تحقیقات نشان داد اشخاصی که توانسته‌­اند اختراعات و خلاقیت‌­های برجسته‌­ای داشته باشند، کسانی بوده‌­اند که در کودکی داستان فانتزی می‌‌خواندند. در واقع داستان فانتزی کمک می‌­کند ذهن گسترش یابد.
وی به تعریف داستان رئال ـ فانتزی پرداخت و اضافه کرد: نوشتن داستان فانتزی سخت و نوشتن داستان­‌های رئال ـ فانتزی سخت‌تر است. داستان رئال را همه می‌شناسید. داستانی که به طور واقعی امکان دارد اتفاق بیفتد؛ ولی این امکان برای داستان فانتزی وجود ندارد. مثلا رد شدن هری پاتر از دیوار، راه ورود او به مدرسه جادو است و این اتفاق در دنیای واقع محال است. حالا داستان رئال ـ فانتزی ترکیبی از این دو است که قسمت رئال و قسمت فانتزی باید طبق تعارف گفته شده نوشته شوند.

نویسنده «بازجویی از خانواده قلندری» با اشاره به اهمیت مضمون در داستان یادآور شد: مضمونِ داستان جهان‌بینی نویسنده را نشان می‌­دهد. اگر داستانی مضمون نداشته باشد آن داستان به سرانجام خوبی نمی‌رسد. پس هر داستانی باید یک چارچوب فلسفی داشته باشد.

در ادامه علی باباجانی دبیر این نشست به بررسی آثار مصطفی خرامان پرداخت و تصریح کرد: بعضی از کتاب­‌ها نویسنده‌­های خودشان را معروف کرده‌اند. مثلا «قصه‌های مجید» آقای مرادی کرمانی را، یا «عمو رستم» آقای میرکیانی را در ذهن­‌ها ماندگار کرده است. درباره آقای خرامان باید گفت «ماجراهای پسر سرکار عبدی» کتابی است که نام او را ماندگار خواهد کرد. این کتاب در ژانر پلیسی است که کمتر کار شده و خرامان برای نوشتن آن زحمت زیادی کشیده است.
وی افزود: آقای خرامان با طبعی متواضع و بدون حاشیه به نوشتن پرداخته و سعی می­‌کند آثار ماندگار و قابل تأملی را خلق کند. کتاب­‌های مصطفی خرامان را نمی‌شود با کتاب­‌های سطحی بعضی از نویسندگان مقایسه کرد که در یکی دو سال، چهل کتاب منتشر می­‌کنند و با تبلیغات گسترده در فضاهای مجازی جولان می‌­دهند.

بر اساس این گزارش، در پایان برنامه، مصطفی خرامان در سخنانی نوشتنِ مداوم را در نویسنده شدن بسیار مهم و ضروری تلقی کرد و گفت: یکی از آرزوهای من این است که کار اجرایی نداشته باشم و فقط بخوانم و بنویسم چون نوشتن مداوم در نویسنده شدن بسیار مهم و ضروری است. این کار باید به عادت روزانه تبدیل شود.