شعری از بیژن الهی

ادبیات

دهم آذر، سالمرگ بیژن الهی شیرازی، شاعر، مترجم و نقاش ایرانی‌ست. الهی ۱۶ تیر ۱۳۲۴ به دنیا آمد و 65 سال زندگی کرد. او از شاعران شعر موج نو و شعر دیگر بود که ورودش به عرصه‌ی مطبوعات در آبان ماه سال ۱۳۴۳، به دعوت فریدون رهنما با شعر «برف» اتفاق افتاد. الهی تا اواخر دهه چهل در میان همفکرانش به خوبی شناخته شد و در بسیاری از نشریات خوب آن روز شعرها و ترجمه‌های مختلفی منتشر کرد.
الهی به شیوه‌ی خودخوان شروع به زبان‌آموزی‌ کرد و زبان‌های مختلفی چون یونانی، عربی، انگلیسی، آلمانی و فرانسه را فرا گرفت. او از زبان‌های مختلف، آثار کسانی چون کاوافی، ماندلشتام، رمبو، میشو، هولدرلین، جویس، فلوبر، پروست، الیوت، لورکا و... را ترجمه کرده، اما به خاطر حساسیت و دقت وسواس‌گونه‌ی او تعداد محدودی از آثار او در دوره‌ی حیاتش، به چاپ و پخش رسیده‌ است.
الهی در سال ۱۳۴۸ با «غزاله علیزاده» (نویسنده) ازدواج کرد و دوسال با هم زندگی کردند؛ دخترشان «سلما» بعدها با مادر زندگی کرد. عکس تصویری‌ است از این دوران زندگی بیژن الهی با غزاله علیزاده، با بخشی از شعر «برف».
الهی با حمایت مالی «عزیزه عَضُدی» نشر ۵۱ را راه انداخت. او سعی داشت کتاب شاعران نوگرا را چاپ و معرفی ‌کند. از خودش هم چند جلد کتاب آماده کرد، اما به چاپ نرساند.
بیژن الهی در سال ۱۳۶۷ با بانو ژاله کاظمی، دوبلور، گوینده و مجری تلویزیون ازدواج کرد و سال ۱۳۷۹ جدا شدند. سال‌های بعد از فوت ژاله، خصلت انزواگزینی بیژن تشدید شد و سال‌های تنهاییِ بیمارگون و طاقت‌فرسای او فرارسید. او رابطه با دوستان را محدود کرد و هر کسی را نمی‌دید. خانه‌اش را «زندان هارون الرشید» می‌دانست و سکوتش حتی در جمع دوستان، بلندتر از قبل می‌شد.
بیژن الهی سال 1389 بر اثر سکته‌ی قلبی جان سپرد و بنا به وصیتی که به دوستی همدل سپرده بود، به روستای بیجده نو از توابع شهرستان مرزن‌آباد منتقل و در همان‌جا دفن گردید. بنابر وصیتش بر سنگ گور او هیچ نامی حک نشده است.
مسعود کیمیایی و شمیم بهار از دوستان نزدیک او بودند. کتاب‌های او از سال ۱۳۹۳ به بعد توسط نشر بیدگل در تهران چاپ شدند.