زندگی و آثار پرویز خائفی
نویسنده : تحریریه‌ی بهار ایران
#پرویز_خائفی در سال ۱۳۱۵ خورشیدی در شیراز متولد گردید. تحصیلات ابتدایی و
متوسطه را در زادگاه خود به پایان رسانید و برای ادامه‌ی تحصیل وارد دانشکده‌ی ادبیات شیراز
گردید. موفق به دریافت لیسانس در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی شد و سپس به تدریس در
دبیرستان‌های شیراز اشتغال ورزید. بعد از چندی عازم تهران گشت و دوره‌ی فوق لیسانس
را در علوم اجتماعی گذرانید و به سمت مسئول تبلیغات و انتشارات کمیته‌ی پیکار با بی‌سوادی
منصوب شد. خائفی از آن پس در وزارت فرهنگ و هنربه خدمت پرداخت و یک چند ریاست
کتابخانه‌ی ملی فارس را عهده دار بود و ضمن تدریس در دانشگاه‌های آزاد و پیام نور
شیراز و چند شهر استان فارس، سرپرست مرکز حافظ‌شناسی در آرامگاه #حافظ نیز
بود. پرویز خائفی کار شعر و شاعری را از دوران دبیرستان آغاز کرد و از سال ۱۳۲۹
ه. ش به بعد با مطبوعات به ویژه با روزنامه‌ی «بهار ایران» نیز همکاری داشت.
موضوع «شراب در شعر حافظ» از جمله مقالاتی بود که توجه صاحب‌نظران و اندیشمندان
را جلب واین تحقیق ارزشمند هر هفته در «بهار ایران» انتشار می‌یافت.
اولین مجموعه‌شعر او با عنوان «حصار» در سال ۱۳۴۲ منتشر شد و توجه ادبا را نیز به
دنبال داشت. در همان ایام #محمدرضا_شفیعی_کدکنی می‌نویسد: «حنجره‌ای تازه بعد از #توللی
در شیراز به صدا درآمده است.» از لحظه تا یقین، این خاک طربناک، باز آسمان آبی است؛ از جمله دیگر آثار اوست .او همچنین پژوهش‌هایی در زمینه‌ی شعر کلاسیک و به خصوص حافظ منتشر کرد.
خائفی معتقد است: «شعر در من زایش خودجوش بوده است. با شناخت ادب پربار فارسی به
این تجربه رسیده‌ام که نوآوری با پشتوانه‌ی شناخت عمیق این نوآوران عصر خود، می‌توان به
آن گونه ابزار و سرمایه فرهنگی دست یافت که با شهامت به و جرأت به نواندیشی رسید.
«آوازهای آویزان» در برگیرنده بیش از ۸۰ شعر از سروده‌های سال‌های اخیر خائفی‌ست که
در گونه‌های مختلف جای می‌گیرد: از غزل، قصیده، شعر نو تا شعرهای سپید بی‌وزن و
خائفی می‌گوید: «شعر فارسی که از #رودکی شروع شده، شعری بوده که با مضمون و
زیبایی‌های لفظ همراه بوده و با حافظ به اوج خود رسید. من نمی‌توانم همه را جارو کنم و
یک‌دفعه شعر #نیمایی بگویم.»
درباره لک‌لک بوک
طراحی و بهینه سازی | مجتمع ارتباطات نوین ایرانیان
ارسال دیدگاه