به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) موریس پنیچ نمایشنامهنویس، کارگردان و بازیگر کانادایی بیش از سی نمایشنامه نوشته که نیمی از آنها در قالب کتاب به چاپ رسیده است و تعدادی از آثارش در استرالیا، اروپا، آمریکا و آسیا ترجمه شده است. همچنین نمایشنامههای این بازیگر را هم خود و هم دیگر کارگردانان جهان از جمله ایرانیان روی صحنه اجرا کردهاند؛ نمایشنامه «هفت طبقه» پنیچ را یکبار آتوسا راستی و بهرام سرورینژاد سال 92 و بار دیگر نادر نادرپور سال 95 در ایران اجرا کردند. سهیل پارسا از کارگردانان مشهور جهان نیز نمایشنامه «من و خاله جانم» یا «شب زندهداری» را سال 2015 در کانادا روی صحنه برده است.
کمدی سیاه «من و خاله جانم» که فقط دو شخصیت دارد، از معروفترین آثار موریس پَنیچ است که اولینبار در سال 1996 منتشر شد و تاکنون به بیش از بیست زبان ترجمه و اجرا شده است. این نمایشنامه، علاوه بر حدود سی اجرای مختلف در کانادا در آمریکا و اروپا هم اجراهایی داشته است.
در قسمتی از نمایشنامه «من و خاله جانم» میخوانیم:
«به خودش مسلط میشود و یک متر نواری درمیآورد و در همان حال که گرِیس دارد غذا میخورد او را اندازه میگیرد. راستی در مورد خاکستر هم یه فکر بکری کردم. فکر کردم با یهکم خاک مخلوطتون کنم آماریلیس بکارم. خوشتون میاد؟ (با دیدن نگاه گریس) چه تونه شما؟ پیشنهاد از این هیجان انگیزتر؟! سینی را میبرد. به نظرم به اندازه کافی خوردین. (مکثی میشود و همدیگر را زیر نظر میگیرند.) عمرا توی تابوت جا بشین.»
«من و خالهجانم» در حوادثی شکل میگیرد که وقتی یک فرد بسیار خودمحور و کم عمق به واسطه خطاها و بی احتیاطیهای خود، در وضعیت زندگی و مرگ با عواقب عمیق و دور از ذهن قرار میگیرد. این نمایشنامه گفتوگویی ظالمانه، توهین آمیز و طنز بین خاله و خواهرزاده است و بیشتر با تک گویی کِمپ، خواهرزاده پیش میرود و در پرده اول هیچ جملهای از سوی خاله نمیخوانیم. کِمپ در این مونولوگ مختصری از زندگی و دوران کودکی خود را به طور پراکنده بازگو میکند.
نشر نی نمایشنامه «من و خالهجانم» اثر موریس پنیچ با ترجمه پژمان طهرانیان را در 98صفحه، 1000 نسخه و با قیمت 16000 تومان منتشر کرده است.
ارسال دیدگاه